3 ahbap çavuşlar

Ligimiz amansız bir yarışa sahne oluyor, hatta birçok sürprize de gebe gibi gözüküyor. Bu görüntü doğru da, bunun altını ‘futbolun kalitesi arttı’ ya da ‘Anadolu takımları çok güçlendi’ gibi tezlerle beslemek pek o kadar akla yatkın değil. Zira ölçümü doğru yapmak lazım.Gelin biraz teknik direktörlerden yola çıkalım. Kim her sezon bu yarışmanın belirleyici aktörleri? Tabii ki üç büyükler...Peki bunların şu an teknik irade sahipleri kim? Zico, Gerets ve Tigana...Sorduğunuzda hangi taraftar kesimi memnun takımlarının oynadığı oyundan? Hiçbiri...Neden?Çünkü hala bu büyüklerin belli bir oturmuşluğu ile buna paralel sistem ve mücadele akıcılığı yok. Sonuç ne, istikrarsızlık...Çok az geriye dönelim... Fatih Terim, Lucescu, Daum hatta Mustafa Denizli iradesinde zirveye oynayan büyüklerin takım oturmuşluğu ve sonuç istikrarı ile bir kıyaslama yapalım. Hemen paralelinde Samet Aybaba, Ersun Yanal, Aykut Kocaman ve Ziya Doğan’la zindelik ve devamlılık yakalamış Anadolu takımlarının rekabetçiliğini anımsayalım. Bir de öyle değerlendirelim. Peki nedir farkları? Onlar yarışmacıydı, bunlar değil... Onlar takımlarını omurgalandırdıkları ile yetinmeyip yarışmanın en temel olgusu rakibi incelemeyi de göz önünde bulundururlardı. Şu ankiler sadece kendi takımlarından sorumlu hissediyorlar kendilerini. Üstelik bir takım tercih ve sistem arayışları ile de, hala yaz boz halindeler.Zirveye oynayanların kendilerine has, doğru bir grafik elde edememesidir bütün bu gel-git sonuçlar. İstanbul’un para ve kadro farkını hala açık ara önde götürdüğü gerçeği sabitken, biz bugüne bakıp, ligin kalitesi veya Anadolu’nun artan gücü değerlendirmeleri yapamayız.Bir an sadece Lucescu’nun 1.5 yıldır Beşiktaş’ın başında ya da Daum’un dahi gitmemiş olduğunu düşünün yeter.3 ahbap çavuşlarla bu lig bir şekilde biter ve biri kazanır. (Kayserispor bir ihtilal gerçekleştirmezse...) Ama futbolumuzun ne kazanacağı yine meçhul.Umarım ki 1-2 sene sonra yine böyle bir konuda bu kez Gerets-Tigana ve Zico’yu aradığımızı söylemeyiz.