Hovarda Es-Es

Eskişehir’de gerçekten maç öncesi çok yüksek bir beklentimiz yoktu karşılaşmadan. Ama 90 dakikanın bitiminde açıkçası bu kadarını da beklemiyorduk. İki takımın da ligde bir iddiaları kalmamış olabilir ancak profesyonellik adına daha iyi, daha kaliteli bir mücadele beklemek de hakkımızdı. Belki erken kırmızı kart Trabzonspor’un oyun kurgusunu, taktik düzenini bozmuş olabilir. Ama Eskişehirspor’un böyle bir mazereti yoktu. Üstelik 10 kişi kalmış rakip karşısında 64 dakika boyunca büyük bir avantaja sahipsin. Daha üstün, daha ezici bir Eskişehirspor olması lazımdı. Çünkü sezonun özellikle ikinci yarının başarılı takımlarından biri olan Kırmızı- Siyahlılar’ın maçın ikinci yarısında daha etkili olması bekleniyordu.

Rıza Çalımbay savunmadayken 4-4-2, hücumdayken de 4-2-4 oynayabilecek bir kadro sahaya sürmüştü. Belki oyunun savunma yönünü iyi oynadılar ama hücumsal anlamda çok beceriksizdiler. Final vuruşlarında bir türlü aradıkları golü bulamadılar. Trabzonspor’a gelince deplasmanda oynadılar, ıslak zemin, saha şartları ve Umut’un zamansız kırmızı kartı onları beraberliğe oynamaya itti. Güneş ikinci yarıda Alanzinho ve Gabriç’i alıp Ceyhun ve Burak’ı sahaya sürerek hücum gücünü artırmayı denedi. Doğru bir tercihti. Trabzonspor Türkiye Kupası Finali’ni de düşünerek deplasmanda kendini çok sıkmadı. Eskişehirspor ise o kadar çok gol pozisyonu yakalamasına rağmen bunları hovardaca harcadı. Ancak tam artık gol olmaz derken Ümit Karan sahneye çıktı, hem kendisini affettirdi, hem takımına üç puanı getirdi.