Karakter!

Bilime, saygıya, insaf ve izana sırtını dönmek, her fırsatta (bireysel çıkarı adına) yaralamak sarmalıyla oluşuyor kimilerinde, kimilerinde de muhatap olduğu haksızlıktan içi yansa, gözleri yaşarsa bile sağduyunun, asaletin ve derin bir suskunluğun tezahürü olarak şekillenir.

Karakter işte. Ona sahip değilsen, her devrin iti de olursun, insaf, izan ve vicdanı torbaya koyup çöpe atan tetikçi de olursun. Ama ona sahipsen aynen Aykut Kocaman'ınkinden faklı olmaz pek tavır, düşünce ve tepkilerin. Ne demişti her fırsatta "İstifa etmeyi düşünüyor musunuz" diyenlere. "Zamanı geldiğinde hiç kimse beni olmamam gereken yerde tutamaz"

Karakter böyle bir şey işte, bizim gibi ülkelerde pek önem taşımasa da. Ama onca acımasızlığa dayanabilmek ve adım başı linç edilirken bile yaralamaktan uzak durarak işine odaklanarak misyonunun gereklerini yerine getirmek de bir karakter işidir zaten. Belki de bu yüzden gözlerimize inanmayacağımız bir gelişme gösteriyor Bekir. Keza, bu nedenle o kadar uzun bir süre oynamadığı, hatta ilk 18'e bile alınmadığı halde hiç sorun çıkarmayan, hocası ve arkadaşlarıyla yoldaşlık hassasiyeti içinde oynuyor, hareket ediyor Sezer.

Futbolcuların büyük çoğunluğu ortalamanın üstünde zekaya sahipler ve egoları da şişkindir. Ama karakterli olduklarında o egolarına rağmen karakterli insanı da tanırlar. Sözün özü, Fenerbahçe'nin son haftalardaki bu çok yönlü değişiminin altında yatan ana faktör de budur. Karakter böyle bir şeydir işte, bizim ülkemizde pek önemi olmasa da.