Ya derman ya ferman

Rakip aslında korkak. Biraz üstüne gidince panik yaşıyor, sarsaklaşıyor. Ancak Fenerbahçe’de üzerine gidecek niyet de, derman da yok. Varsa yoksa savunmaya, gol yememeye ve geriye yaslanmaya şartlanmış ama onu da beceremiyor. Bir iki kişi hariç topa ayağını uzatan bile yok.

PAOK sıradan vasat bir takım ama o bile yetiyor. Çünkü elinden geldiğince futbolun doğrularını uygulamaya çalışıyor. Uyguluyor demiyorum, uygulamaya çalışıyor. Doğru yere koşu yapıp, doğru yerde basmaya çalışıyor. Misafir Fenerbahçe ise ev sahibini ağırlama derdinde...

Nitekim Vieirinha ilk ikramı geri çevirmiyor. 7 dakika sonra verilen ikramı kalenin üstünden aşırtıyor. ‘Maşallah’ apoletli Gökhan Gönül ilk yarının son saniyelerinde çizgiden çıkarmasa maç değil belki de tur orada kırılacak, Avrupa ‘bir varmış bir yokmuş’ olacaktı. Beyinler geri vitesteyken, ileri gitmek zor bir iş haliyle... O var, bu yok hikaye; sakatlık da, eksiklik de kafalarda... Fenerbahçe hâlâ kimlik bunalımında.

İkinci yarı tekmeye kafa sokan, her topu dikkatlice takip eden bir tek adam girdi, görüntü birdenbire tersine döndü. Peşpeşe ciddi ataklar ve pozisyonlar yakalandı. Kornerler, serbest vuruşlar kazanıldı ve rakip de kırmızı kartla eksildi. Bunu yapan da ‘uyum sorunu’ yaşama lüksü bile olmayan Niang’dı.

Skoru korumaya çalışan 10 kişilik PAOK, Volkan’a dahi pres yaparken, gole ihtiyacı olan Fenerbahçe’den buna benzer tek bir hamle bile gelmemesi Kadıköy’deki sorunun özetidir.
Papazoğlu uzatmada kalenin içinden Papazınçayırı’na göndermiş olsa da, 1-0 elemeli maçlarda olabilecek an gıcık, en pis skordur belki de...

..Ve kim ne derse desin avantaj Yunan ekibindedir.