Ver coşkuyu...

Her türlü kışkırtmanın, gaz vermenin, yalanın, dolanın, bel altı salvoların, iftiraların, komplo teorilerinin ve sinir harbinin ortasında Fenerbahçe son maçına gidiyor. Dananın kuyruğu da, bilumum uzuvları da Sivas’taki o 90 dakikanın sonunda kopacak.

Bu kulüp son 7 yılda 4 şampiyonluğu eliyle rakiplerine sundu. İkisini son haftada, ikisini de son iki haftada olmak üzere hem de.. Şampiyon olduğunda da ikinciler puan rekoru kırıyor nedense... Gene de bunlar da yetmiyor. Hala ‘fenerasyon’ diye bağıran zavallıların gürültüsü de, gurultusu da, gulgulesi de bitmek bilmiyor. Nasıl bir hınç, öfke ve nefretse el birliğiyle paramparça etseler doymayacaklar.

Futbolda her maçta her ihtimal var. Maç bitmeden maç. lig bitmeden lig bitmez. Hiçbir maç da oynanmadan kazanılmaz. Muhallebi yerken diş de kırılabilir. Fenerbahçe elbette temkinli ve tedbirli olarak gidiyor bu deplasmana... Dört bir koldan yönlendirilen ağır provokasyonlara rağmen Aykut Hoca’nın sakinliği, yönetimin sükuneti, futbolcuların suskunluğu gayet yerinde...

Trabzonspor, tribünleri Bordo-Mavi pankart açan ve kendisinin lehine bağıran bir deplasmana gidiyor. Buna rağmen işi zor. Sanki onlar oynamadan kazanmış da, Fenerbahçe’yi bekliyorlar. Bir garip ama çok tanıdık hâl...

Bakın, Ertuğrul Sağlam Beşiktaş’ı suçlayıp “Son maça nasıl eksik kadroyla çıkarsın? Bu etik değil” diyor. Aynı takımın geçen sene, Mustafa Denizli önderliğinde kendi maçlarına kaç eksikle geldiğini sorguladığını duyan oldu mu? Peki bizim dışımızda bunu soran oldu mu? Olaylardan sonra Sinan Engin “Beşiktaş o maçta yürüye yürüye oynadı” diye yatıştırma mesajı verirken, siyah-beyazlı kalemler de “Beşiktaş düşmanlık gütse, Bursa şampiyon olabilir miydi?” diye alenen ‘ahlak’ incileri döktürüyor. Yani bir yıldır dilin altında tutulan baklalar bir bir ortalığa saçılıyor.

“Kötü kazanabilir ama üstün gelemez” demiş Joseph Roux. Fenerbahçe Sivas’tan şampiyon dönerse, işte siz asıl o zaman seyreyleyin gümbürtüyü...!