Şans tutulması!

Benfica kendi liginde ve Avrupa’da belki de hiçbir takım karşısında bu durumlara düşmemiş, böyle mahkum oynamamıştı. Fenerbahçe hem futbol ve mücadele dersi verdi hem de belki ilk kez kendi kapasitesine yakışan ve yaklaşan bir futbol sergiledi. Penaltı dahil 3 topu direkte patlamasa, Amsterdam bileti şimdiden hazırdı. Sanki ay tutulması şans tutulmasını da tetiklemişti. Egemen’in golünü yine direk engellemeye kalkıştı. Çizgi Hakemin dikkati olmasa o da güme gidebilirdi.

Sarı-Lacivertliler bütün unsurlarıyla, tepeden tırnağa olağanüstü bir dikkat, insanüstü bir çaba, mükemmel bir yardımlaşma ve müthiş bir taktik disiplinle oynadılar. Ölümüne bir konsantrasyon ve motivasyonla bir salise bile oyundan kopmadılar. Bu bile çok ucuz ve gereksiz sarı kart görme hastalığını gidermeye yetmedi. Fenerbahçeli futbolcular pozisyonlar ürettiler ama pozisyon vermediler. İzleyen herkese ‘’helal olsun’’ dedirttiler. Onlar oyunu hızlandırmaya çalıştıkça, Benfica çaresizce soğutma ve savuşturma taktiğine sığındı. Bu bile onları mağlubiyetle tanışmaktan kurtaramadı. Fenerbahçe 2-0 kazanabilse “cillop” olurdu, ancak 1-0 da asla küçümsenmeyecek gayet iyi bir skor. Aslına bakarsanız 0-0’lık bir beraberlik bile iyiydi. Amsterdam’a az kaldı. Finale 90 dakika, kupaya ise sadece 180 dakika var artık!