Katliam mı olsun!

Sonunda tribündeki çocuklar da, sahadaki oyuncular da onlara şirin görünmek için her fırsatta koroya dahil oluyor. Abuk subuk demeç yarışına en abartılı perdeden onlar da dalıyor. Dünkü hale bir bakın. Fenerbahçeli futbolcuların başına çuval geçirseler, o kalabalık da taş yağmuruna tutup recm etse yine de yatışmayacak bir nefret ve öfke, bir histeri nöbeti var ortalıkta... Tribünde ve sahada bunlar olurken, gevrek gevrek gülüp, gevşek ve pişkin demeçler hazırlıyorlardır bu sözde nüktedan adamlar. Bakalım şimdi ne yumurtlayacaklar?

Maça gelince aptalca bir şekilde atmosferi yükseltilmiş ve en başından provoke edilmiş bir maçtı. Fenerbahçe için maçı alıp almamak, kazanıp kazanmamak değil, “istifadan önce ve istifadan sonra” ne değişti testiydi.

Görüldü ki; sarı-Lacivertliler aynı tas aynı hamam. Değişen hiçbir şey yok. Aynı sıkıntılar, aynı arızalar aynı yerlerinde durup duruyor. Sadece Salih Uçan farklı. O kadar.

Takımın oyun anlayışında, hırsında, yardımlaşmasında, kondisyonunda, motivasyonunda, fizik gücünde, konsantrasyonunda, organizasyonunda ne ilerleme var ne de bir gerileme.. Yine de her tür provokasyona rağmen nefret vaizlerinin ağzına kilit vurduğu için hepsini tek tek tebrik etmeli.