Dinle Aykut Hocam

Benim, bu kulüple ilgili yüreğimi en çok acıtan, en çok utandıran olayların ikisinde Aykut Kocaman adı başroldeydi. Anlatayım.

İlki Kadıköy’de bir Bursaspor maçıydı. Üstelik Fenerbahçe 3-1 galipti ve maçın ikinci yarısının ortalarıydı. Sen, üst üste birkaç gol pozisyonuna girip vurdun ama atamadın. O tribünler “Tanju, Tanju” diye ayağa kalktı. Hemen peşinden değişiklik tabelası kalktı. Hocan seni çıkarıp, Tanju’yu oyuna soktu. Seni kıyaslayanlardan da, tribüne şirinlik ucuzluğuna sapan o hocadan da tiksinmiştim.

Keşke sen oyunda kalsaydın da, keşke skor tabelası 1-3 olsaydı.

Gelelim diğerine; şampiyonluk sevincinin her Fenerbahçeli’nin boğazında takıldığı o güne... Yani Oğuz Çetin ile birlikte biletinizin kesildiği o güne... Sadece futbolun acımasız yüzüne değindiğin ve soylu bir duruşla rakibinin acısını paylaştığın için kapı dışarı edildiğin o güne... Keşke şampiyonluk gitseydi de, senin zihniyetin kalsaydı bu kulüpte... Bunları yapan zihniyetten de, yandaşlarından da, uzantılarından ve kalıntılarından, her renkteki versiyonlarından tek kelime ile hâlâ tiksiniyorum.

İşte Fenerbahçe’nin savaşı saha içinde de, saha dışında da, camia içinde de, camia dışında da ‘o kafa’ iledir. Öyle olmasa sizin yüzünüze kapatılan o kapılar yeniden açılabilir miydi?

İşte senin misyonun bu kadar kutsal, yükün bu kadar ağır. Yaptıklarınla ya ‘o kafa’ya bitirici darbeyi vuracak isim olacaksın, ya da onları palazlandırıp ihya edeceksin.
Şimdi gelelim zurnanın zırt dediği yere... Bu kulüpte radikal değişim yetmez, çünkü durum medikal bir hal almış. Bir yerden başlanacak elbet. Ancak çuvalın başı varken dibinden delmenin bir anlamı yok.
Alex de Souza, Kadıköy’de heykeli dikilecek adamdır. Hem sporcu ahlakıyla, hem profesyonelliğiyle, hem yaşantısıyla, hem yetenekleriyle, hem de istatistikleriyle... Fenerbahçe’nin temel meselesi yıllardır elinde olan bu cevherin yanına, dilinden anlayacak, O’nun yarı zekasında 3-5 adam bulup yerleştirememiş olmasıdır.
Bir yığın kaçak-köçek kontenjan senatörü ortadayken, yıllardır arpa boyu yol almayan uyurgezerler durup dururken Alex mi gönderilecek yani? Peki tribünler bağırır bağırmaz Semih’i oyuna sokmak sana o Bursaspor maçını hiç çağrıştırmadı mı?
Yaşanan travmaların tek nedeni yönetimin zincirleme hataları, inadı ve kibire varan aşırı güvenidir. Sırf bu yüzden gülmesi gereken taraftarlarını ağlatıp, gülünecek halde olanları da Fenerbahçe’ye gülebilir hale getirdiler. Medya dolmuşuyla Alex’i de yem yaparsan, sadece gülen organların yerini değiştirmiş olursun o kadar. Karar senin.