Böyle olmaz!

Sonra Fenerbahçe’nin şampiyonluk yarışındaki rakiplerinin tamamı ikişer puan kaybetti. Sonra ikinci yarının ilk maçı ve kendi sahanda oynuyorsun.
E, Allah’ını seven söylesin, yukarıdaki olaylardan daha fazla bir takıma motivasyon, konsantrasyon ve hırs dopingi yapacak ne olabilir ki?
Ağzını açan “bizim için her maç final” diye konuşuyor da, pratikte bunu gösteren yok. Dün gece Konyaspor’un yarısı kadar mücadele etmedi Fenerbahçe... “Nasıl olsa bir şekilde alırız” gibi boş bir safsataya inanmanın bedelini çok ağır ödeyecekti.
Peki ama bu kaçıncı, hiç ders alan olmaz mı?
Emenike ve Sow döküldü. Baroni idare-i maslahata sığındı. Bütün çabalarına rağmen Kuyt gibi cengaver bile doğru dürüst bir şey yapamadı. Konyaspor biraz becerikli ve şanslı olsa maç bir anda 3-1 ya da 4-1 Fenerbahçe’nin aleyhine dönebilirdi.
Sarı-Lacivertliler ne doğru dürüst pozisyon üretebildi ne de organize bir atak yapabildi.
Webo, “hayalet adam” Meireles’e feda edilip üstü çizildiğinden, kulübede “kurtarıcı” da yoktu. Golcüleri ile orta sahasının çuvalladığı maçta, Fenerbahçe’yi iki stoperi kurtardı.
İyi ama işler her zaman bu kadar yolunda gitmezse ne olacak? Ya da şans tersine dönerse..
Bu Fenerbahçe’nin Antalya’da ne çalıştığını ve nasıl çalıştığını gerçekten benim kadar herkes merak ediyor herhalde!