Al sana kupa!

Sonra UEFA’nın Genel Sekreteri Infantino, hem de İstanbul’un göbeğinde eski TFF yönetiminin bir kez daha yüzlerine vurdu sürekli tekrarladıkları yalanlarını.. “Fenerbahçe’yi Şampiyonlar Ligi’ne biz değil, sizin federasyonunuz göndermedi” dedi açıktan, açıktan... Bu minik, “önemsiz” ve haddimizi hayli aşan hatırlatma notlarından sonra biz de maça dönelim artık kabaca...

Bir yanda hastalıklı bir hal almış kronik kupa sendromu, bir yanda “seyircisiz” cezası, bir yanda kupada peş peşe gelen şok sonuçlar. Galatasaray ve Trabzonspor’un beklenmedik bir şekilde elenip kulvar dışında kalması Fenerbahçe’yi tetikleyecek yerde titretmiş anlaşılan... “Acaba sıra biz de mi?” korkusuyla 15 dakikayı “peşrev” çekmekle geçirdi.

Fenerbahçe o ana kadar bir türlü rakibinin üstüne gidip, baskı ve hakimiyet kuracak bir kararlılık sergileyemedi. Elbette bunda Samsunspor’un “taktik faul” tuzağının da payı vardı. Rölantide kilitlenen sıkıntılı ve yavaş oyunun düğümü Bienvenu ile çözüldü. Hemen ardından Alex’in “Usta” imzalı vuruşu ile Selçuk’a yaptığı adrese teslim asist Saracoğlu’na çökmekte olan kasveti darmadağın edip, ferahlattı.

İkinci yarıda artık kaybedecek hiçbir şeyi kalmayan ve saldıran bir rakip ve 70. dakikaya kadar da buna çanak tutan, seyretmekle yetinen bir Fenerbahçe vardı Kadıköy’de... Dinlenmek topu ve kontrolü rakibe terk edip gerisini kabullenmek değildir. Aktif dinlenmeyi beceremezsen, gereksiz yere hem fiziksel hem beyinsel hem de sinirsel olarak çok daha fazla yorulur ve yıpranırsın. Beceremiyorsan, normal oyununu oyna daha az yorul. Ve Fenerbahçe bunu beceremediği halde ısrarla zorluyor, zorladıkça da başına iş açıyor. Kabus yaşamak istemiyorsan, kendi oyununu oynayacak ve kabul ettireceksin.

Gecenin en güzel yanı maçın geç saatte başlamasına, açık kanaldan yayınlanmasına, hafta içi olmasına ve “seyircisiz” cezasının yeni belli olmasına rağmen tribünlere koşan kadın ve çocuk “direnişçiler”di.

Pardon; kupa mı demiştiniz?