Boyko gelince Tolga farklı

Suat Mamat, Ali Beratlı, Erdoğan Nasır. Hepsini çok severdim. Allah rahmet eylesin. Saygı duruşu oldu. Çok güzel. Ancak Güneydoğu’da günlerdir canları yanan aileler, ölüler, onlar için de saygı duruşu isterdim. PKK illetini ne zaman lanetleyeceğiz. Sanki giden canlar bizim değil.

Alexis-Marcelo süper

Nihayet Beşiktaş lige döndü. Fenerbahçe’nin mağlubiyetinin haftasında makası daraltmak adına Antep maçı ilaçtı. Ama bunda da Mutlu Topçu öğrencilerini kutlamak lazım. Oyunu hiç çirkinleştirmediler. Beşiktaş taraftarını çok özlemişti. İlk defa dün dolu tribünler önünde oynadı. Üstelik coşkuluydular da. Tolga Zengin. Herhalde dün vazgeçilmez olduğunu anladı. Sahadaki en başarılı oyuncuydu. Sakat olduğu halde değiştiremedi. Ersan gitmişti. Hele Rhodolfo sakatlanınca bütün gözler Marcelo ve Alexis’deydi. Doğrusunu isterseniz, bu ikili benim çok hoşuma gitti. Önce topun sibobunu aramıyorlar. Risk yok. Hadlerini bilerek oynuyorlar. Yani 4-0’a rağmen defansın solundan da bahsetmek istiyorum. Köybaşı. Köybaşı mı, Kartalbaşı mı? Dün mükemmeldi. Kendisini hastahenede ziyaret ettiğimde “Ne olur tam iyileşmeden sahaya çıkma” demiştim. Motta, Beck forma korkusu vardı. Ama Şenol Güneş’le ve tribün de 90 dakika haykırdı: “Sen böyle oyna biz senen yanındayız!.” Aferin İsmail.

Güneş’in başarısı kulübe!

Kaleci tuttuklarıyla değil, tutamadıklarıyla ön plana çıkar. Mutlu Topçu’nun elinde gencecik bir kaleci. Alperen. Ama karşısında da dünyaevi Alman milli takımı santrforu. Kumaşı iyi değil çok iyi. Oğuzhan. Geçen sene bu satırlardan bilhassa Ersan’la çok haşır neşir olduğundan eleştiri oklarına takılmıştı. Ama Ersan gitti. O da bu sene çok iyi şeyler yapıyor. Herkesin dikkatini çeken bir koro. Daha doğrusu tribünde en çok konuşulan. Kulübe çok iyi. Giren çıkmaz, çıkan da giremez. Futbolcular da bunun farkında. Beşiktaş’ın daha doğrusu Şenol Güneş’in de daha çok başarısı burada. Yani Tom amcanın kulübesinde.