Atiba Hutchinson!

Lig maçları dahil çoğunda eleştirdiğim bir isimdi. Topla bu kadar çok buluşmasına rağmen yan pas ve takımda pas yüzdesi en yüksek oyuncuydu. Ben bu konuya hep eleştiri getiriyordum. Ama dün Atiba hepimizi utandırdı. Başta beni. Pozisyon kesti, golü önledi. Gol aradı. Kısacası futbol adına her şeyi yaptı. Sezon başından beri Beşiktaş’ın oynadığı yerli yabancı müsabakalarda en çok sıkıntı yaşanan bölge defansıydı. Her maç mutlaka rakip kaleyi daha doğrusu 3 direk arasını buluyor. Ne yazık ki, aynı sıkıntıyı kendi kalesinde de yaşıyordu.

Defans sağlamdı

Ersan’ın kıymetini yokluğunda anladık. Kasımpaşa maçında dikiş tutturamamıştı. Yani yamalar işe yaramıyordu. Ama dün, Beşiktaş’ın en sağlam halkaları defansıydı. Çok top kaybı oldu. Daha çok, Atiba’dan ilerki bölgede. Yani Olcay, Oğuzhan Sosa ve Gökhan Töre de. Ayrıca Gomez yalnız kaldığında forvete pek bir baskı da yoktu. Rakip yürüye yürüye geliyor. Ve üzüldüğüm nokta çok rahat 3 puanın kazanılacağı ve işin biteceği bir maçtı. Ama dedim ya, Atiba’dan ötesi topun sibobunu bu kadar çok arayınca hele bir de çizgi kalecisi Tolga olunca kaybolan 2 puana da üzülmemek elde değil diye düşünüyorum. Başlığım, ‘yalnız adam Gomez’ diye olacaktı. Gol pozisyonu dahil bir takımın santrforu bu kadar yalnız olmaz.

Bayram görünmedi

İkinci yarı Quaresma hariç yan top gelmedi. Ve arkadaşları Gomez’i de malesef oyun içinde aramadı. Bakın 53. dakika Gomez, ilk kafa topuna çıkıyor. Ve 58. dakikada Töre ilk defa kenardan orta yapıyor. Yani kısacası dün gece Vodafone Arena da olsa 24 bin 690 seyirci stadı full gösterirdi. Olimpiyat Stadı’nda konum itibarıyla aynı coşku yoktu ama arefeyi görmüştü. Ancak bayramı görmek nasip olmadı.