Trabzon aştı!

Halilhodzic nekesliği ve suratsızlığından, berekete ve güler yüze doğru yelken açtı Karadeniz’in gururu. Kadro kalitesinden, futbol gustosundan emin olduğum Bordo Mavili armada bunalımdan çıkıp hak ettiği enginlere doğru yol almaya başladı Yanal rotasında. Metalist Kharkiv grupta bulunduğu mevki ile müsemma bir ekip değil kesinlikle. Agresif, fizik kalitesi düzgün, işi bilen adamları bulunan, deneyimli Goryai’siyle kalesini, Toesiglieri’yle savunmasını olabildiğince sağlam tutan mücadeleci bir yapı. Hele hele 2. yarı başında Rebenok kolay pozisyonu gole çevirse 68’de gördüğü kötü rüyayı daha önce görecekti ev sahibi. Neden? Beklenen seviyeye ulaşmak için biraz daha zamana gereksinim var da o yüzden. Yeni yapılanan kadro, henüz gelmiş bir teknik adam ve üst düzey beklentilere, yeterince karşılık verecek oyun yapısı ve saha duruşu için sabır gerek. Açık söylemeliyim hakem yamukluklarına da sabır gerek. Mattias Gestranius, Jaja ve Medjani arasındaki pozisyonda harbi yamuk yaptı, az önce de Trabzonspor lehine çalması gereken bir düdüğü de rakip alanda çalmamıştı. Düdük işte! Çalar hakkını yer, çalmaz yine hakkını yer ve seni yerle bir eder. İşte o model tartışılası düdüklerden biriyle yüz yüzeydik dün gece! Varis’in yerde kaldığı pozisyona ne diyeyim bilmem ki? Anlayan bilmem anladı mı? Tüm aksiliklere baş kaldıran ve mücadelesini son ana kadar devam ettiren eşsiz Karadeniz karakteri Mehmet Ekici ve Sefa’nın Metali dahi göçerten şahane golleriyle 3-1’lik zaferi yakaladı ve Polonyaya elindeki ‘kalite garanti’ belgesiyle gitmeyi başardı. 10 kişi kaldıktan sonra Bordo Mavili ekibin beraberliğe ve hakeme baş kaldırışı, özlenen Trabzon yapısıdır ve dün gece Karadeniz’e harbiden çok yakışmıştır. Futbolseverlere de bu zaferi kutlamak, devamını dilemek yakışır... Helal olsun...