Top patladı!

O halde şimdi ‘Top patladı’ diye başlık atmam, sizce abartı mı? Galatasaray hakkında ‘böylesi ekonomik yöntemler ve zaaflar kasayı da, kulübün içini de boşaltır’ diye yazdığım ilk yazının tarihi 1997. Alp Yalman’ın nakitle bıraktığı kasa boşalmış, borçlar tavan yapmaya başlamıştı. İnan Kıraç, Hayri Kozak, Doğan Sarıbeyoğlu ve daha birçok duayenin ciddi uyarıları görmezden geliniyor, mali çıkmaza doğru koşar adım yol alınıyordu. Mekanı cennet olsun, Necdet Çobanlı ağabeyim televizyon programıma bir çanta belgeyle gelerek, ekranda açık açık durumu paylaşmış ama derdini pek anlatamamıştı! Özhan Canaydın kriterleri, her daim şükranla anacağım Galatasaraylı büyüklerin ‘önlem’ çağrıları, fren yapılmasını sağladı ve felakete yolculuğun önüne geçildi.

Bu konuda Lise’li camia mensuplarının emek ve direnişlerini inkar edenlerin iki eli yanına gelmez. İddia ediyorum! Eğer o hazirun olmasaydı, kulüp şu anda Beşiktaş’la benzer sıkıntılar içinde kavruluyor olurdu.Olmaması gereken uygulamalar nedeniyle, yaşanması olası felaketlere ‘DUR!’ demeyi bilen camia mensupları, tüm ülke sporuna ders olması gereken bir doğru örneği hayata geçirmiştir. Emin olunuz ki, o duruş sayesinde Polat’ın da paçası kurtarılmıştır! Galatasaraylı için başkanlık makamı ve kulüp kriterleri öylesine değerlidir ki, yıpratılmasına asla izin verilmez! Gereken yapılır.

Kurumların sağlıklı yaşamalarını temin edecek en önemli kriterlerden biri de, herkesin görev alanını ve müdahele sınırlarını doğru anlamda belirlemesi gerekliliği tabii. Taraftar renklerini destekleyecek, zarar vermemek için özveri örnekleyecek, sevinç ve üzüntünün de doğru anlamda yaşanmasına özen gösterecek. Olması gereken budur. Ama yönetim uygulamalarına, Galatasaray’a her anlamda büyük katkılar yapmış, özveride bulunmuş insanlara ‘nota’ üslubunda bildiriler sunmak, taraftarın işi değildir. Olmamalı!

Galatasaray’ı Galatasaray yapan değerlerin, doğru anlamda kritize edilmesinin, şart olduğu bir dönemdeyiz yine diye düşünüyorum!