Olana bereket...

Mesela bir Fenerbahçeli futbolcunun başına gelebilecek büyük talihsizliklerden biridir kalesine gol atmak derbide. Riera’nın kestiği topa ‘cıp’ diye Bekir vurdu, Sarı-Kırmızılılar adına 1-0. Fenerbahçeli bu topa dağınık, üstelik de gözü kapalı çıkmasının acı faturasını mı ödedi acaba?

Ev sahibinin doğru oynadığı dakikalarda, Kaldırım’ın parke taşı tesirli sağ vuruşunu izleyip, Fenerbahçeli olduğu sahneye de içimiz yana yana tanıklık ettik! Bu vuruş Fenerbahçeliler’e Kabe hurması gibi gelmiştir mutlaka. Gerçekten güzel goldü. 1-1 sonrası Fenerbahçe daha sık gelmeye ve dengeli pas yapmaya başladı. Ne zamana kadar? Selçuk duran topun başına gelinceye kadar! Volkan, Selçuk’tan gol yemeye alışık olduğu tarafa doğru bir adım attı yandı! Silifkenin yoğurdu, ah seni kimler doğurdu. Seni doğuran ana Volkan’ı kandırasın diye mi yoğurdu?

2-1 öndedir şimdi Galatasaray. İçeride dışarıda şahane oynarken dahi, ‘Acaba kaç yer kurtuluruz?’ korkusundan inim inim inler, buz gibi havada su gibi terlerdim yıllarca. Kadıköy’de gelen şampiyonluk sonrası böyle bir korkum kalmadı. Üstelik motor da rektefeden yeni çıkmış olmasına rağmen, cirlop gibi seyretmekteyim galibiyet otobanında. Halis Özkahya’nın müthiş yönettiği müsabakada, farkı kaçıran Terim’in tarafıydı. Neyse olana bereket.