Kırılma noktası!

Nonda ilk yarıda da Galatasaray’ın gönülsüzüydü. Yarım gönüllü Lincoln’u da ekle, etti mi 9,5 kişi! İşte ona rağmen takım bütünlüğü ve Ayhan’ın ustaca vuruşu, Sanctis’in de iki kritik kurtarışı devreyi önde bitirtti. İkinci yarının hemen başı Jansen’den sorumlu biri yanında mutlaka olmalıydı. Olmayınca golünü attı. Ondan sonra geldi kırılma noktası! Be Nonda, sen o topu ağlarla buluşturamazsan, hangisini buluşturacaksın?

İşler tersine gitmeye görsün... Emre’nin yaptığı faul de... Ya Kassai’nin yaptığı? Kademeye girecek Galatasaraylı var. Pozisyon tehlikeli de, henüz bir netlik yok. Ama kırmızı var. Yazıktır, günahtır. Böylesi müsabakada bu denli kolay kırmızı olmaz. Polat İtalyan’ı ‘Akdenizli kardeşi’ sandı, Bükreş’te yandı. Macar’ı da ‘Atilla torunu’ zannedip yine mi faka bastı? Buralarda dahi büyük dümenler döndüğünden, AB işbirlikçiliğinden zerre kadar kuşkum kalmadı artık. Vatandaşın pasaportuna, kulüplerimizin futboluna vize alması zor ötesi, eziyet.

Bülent Korkmaz’ın kadrosu zaten eksikti, hakem marifetiyle iyice eksildi. Akılcı önlemler aldı. Mehmet Güven’e güvendi. 22 yaşındaki bu çocuğa acımasızca eleştiri getirenler, mücadelesi ve çizgiden çeldiği top sonrası insafa gelir mi? Korkmaz, Karan’da da ısrarlı olmalı ve mutlaka kazanmalı. Ve nihayet Hasan Şaş’a da kavuştuk. Delikanlının ve futbolcunun tillahı, tam zamanında şifa buldu açıkçası.

Çocuklarımız olağanüstü mücadele etti. Taraftarımız şahaneydi ve sahadakilerle, tribündekilerin bütünleşmesi, direnç artı inanç olarak Hamburg sahasına ve semasına yansıdı. Helal olsun. Karan’ın sayılmayan golü de, Emre’nin atılış kriterleri kapsamındadır.

ASY’de rakibe de, hakeme de azami ‘dikkat!’ gerek diye düşünüyorum.