Hedef ne?

Sarı-Kırmızılılar arzu ettiğimiz, alıştığımız tempoyu ‘bam’ diye sahneye koyamadıysa, sebebi oynama iştahlarının olmamasından değil, rakibin sofrayı ziyadesiyle kurcalamasındandır. Kıpırdayacak alan bırakmamaya, lokma kaptırmamaya yeminliydiler sanki, Galatasaraylılar’a!

Dany çabuk, güvenli, kenar özellikleri olan, özgüveni yoğun bir futbolcu. Ama Ramazan pidesi gibi, harlı ateşe az yakın durunca kavruluyor!

Ne gevreklik kalıyor, ne lezzet. Dün gece de bir ara kazma sallayan acemi ameleydi sanki. Kasımpaşalı’ya doğru bir kaptırdı. Tam tuttursa ya da Aydınus penaltıyı çalsa, yandı gülüm keten helva. Rakip kazma darbesinden, Cim Bom da yenik duruma düşmekten iğdiş olacak!

Orta alanda Emre Çolak’ın saygı duyulası emeklerine Umut ve Elmander katkı adına elinden geleni sahneledi de, ilk yarı sonucunu Umut belirledi. Çolak şahane bir asist yaptı ve Umut kafayı ‘mıh’ gibi çaktı 1-0. Tehlike olasılığı ziyade olan durumlarda, rakibe, hatta ‘düşman’ da denilebilir! Babasının evindeki rahatlığı vermeyecek, önlem alacak, rahatsız edeceksiniz. Etmezseniz, ederler, canınızı da yakarlar! İlhan’ın attığı arz edilen Dany konforunun eseridir 1-1. Her iki ekibin de ciddi bir hazırlık dönemi sonrası sahne aldığının kanıtlandığı, tempolu bir geceye ve Umut’un olmazsa olmaz inancına şahit olduk.

Gaziantep ve Türkiye’mizin acısıyla da kahrolduk dün gece yine Arena’da. Ulusumuzun başı sağ olsun. Sözde siyasetçi taslaklarının da, muhabbetleri batsın e mi.?

Yeter artık!