Gövde gösterisi!

‘Bir kurum veya kulübün üst düzey yöneticilerinin gövde gösterisi yapacağı yer, kurallara uyum konusundaki tutarlılıkları olmalı’ diye bilirdim. Doğru örnek olacaklar ki, görevlendirdikleri insanlar da doğru iş üretsin, pusulayı şaşırmasın. Kuralcılıkta en tavizsiz kulüp Galatasaray’dı, (dı) halinde kaldı.
‘Ben kimseyi umursamam, hukuk boşluğunu da bulursam kullanırım’ düşüncesi ve uygulaması, Galatasaray adına şık bir görüntü değil. Sanırım alışılmış da değil. Camia sindirebiliyorsa mesele yok da, Galatasaray etiği acaba şu örneklerle acaba hangi noktada?
Ankaraspor’un daha etkin başladığı ve evsahibinin ancak 16. dakikada Senecky civarına yaklaşabildiği müsabakada, ilk golü bulmak Barış’a nasip oldu. Bu gol hazırlanmış, planlanmış bir proje uygulaması değil, tamamen rastlantıdır. Devre karşılıklı gidiş gelişlerle ve oyunun başında Ömer Aysan’ın şahane vuruşuna aynı güzellikte uzanan Sanctis’ın akılda kalan kurtarışıyla, 1-0 Galatasaray’ın üstünlüğüyle bitti.
Aykut Kocaman sakin tavrını sporcularına da yansıtmış. Ankaraspor iyi pas yaptı, yangına körükle gitmedi ve son anda Galatasaray’ın tüm umutlarını da bitirdi. Topal’ın gereksiz yere kornere attığı top, Meye aracılığıyla gol olarak döndü: 1-1. 1 puan Fenerbahçe’den sonra Galatasaray’ın da şampiyonluğa vedasının resmidir.
Bülent Korkmaz’ın Baros’u neden çıkardığını kimse anlamadı. Kendisinin anlamış olması da hiçbir işe yaramadı! Bir tarafın disiplinsizliğe çanak tuttuğu, diğer tarafın gereksiz disiplin gösterilerine soyunduğu kurumun, acı akıbeti 90 dakikanın sonunda belirlenmiş olsa da, daha konuşulacak çoook şey var kalan haftalarda!