Aman Adanalıııı!

Adnan Polat ve Haldun Üstünel, teknik direktör peşinde diyar diyar geziyor. Korkmaz takımın başındayken, aleni yeni aday aramaya başlayan ikili, henüz bir yere gelemedi! İspanya taraflarında flamenko peşindeyken, araya Fransız şansonları da karıştı ve İtalya esintileri gündeme girdi. Bırakın teknik adamı, müziğin dahi böyle çeşitlisi insanı dağıtır. Hele hele İspanyol kastanyetine karışmış, Alman veya Hollanda ezgileri! Ritm arızası yaşamakla kalmaz, bacaklarınız da birbirine dolanır ve boylu boyunca piste serilirsiniz. Bir de araya ‘Ege zeybeği’ de karıştırırsanız, iyiden iyiye ‘Avrobesk Cim Bom’ tuhaflığı olur ki, Galatasaray’ın durumu da budur.
Bu nasıl bir plansızlık, nasıl bir düzensizlik? Anlamak mümkün değil. Acaba ‘Trainer exposition 2009’ diye bir fuar var mı? ‘Oradan bulurlar’ diyeceğim de, diyemiyorum. Beceremezler. Neden beceremezler? Kafalarında belirli bir model yok ki. Her telden çalınan bir teknik adam arama düzeni. ‘Nasıl bir düzensizliktir?’ demiştim ya... İşte burada ‘düzen’ var! Var da işe yaramıyor. Sezonu açmana sayılı günler kalmış ve sen kulübünü, futbolcunu, taraftarını, ülkeni hiç tanımayan ve ‘Galatasaray nasıl oynarsa başarılı olur, takım karakteri nedir’ sorusundan habersiz birini getirmeye çabalıyor, elbette yanlış yapıyorsun.
Ersun Yanal rüzgarı var. Medyamızdan da müthiş destek var. Pekiii, onca fırsat verilen Ersun Yanal’ın hangi başarısı var? Nasıl bir kriterle getireceksiniz? Milenyum öncesi Gençlerbirliği filmleri izleyip mi? Geçmişe ‘mazi’, sonradan girdiği her kulüpte dökülene de ‘gazi’ derler ki... Yanal bu tanımın en gerçekçi örneğidir. Trabzonspor dönemini de çok yakın takip ettim ve anladım ki... Yanal ‘Her şey seninle başlar’ isimli kitabın yazarı Mümin Sekman’a muhtaç.
Polat ve arkadaşları olmayacak ne varsa peşinden koşmayı başarıyor, ama onları kurtaracak adresi ikna etmeyi başaramıyor. “Aman Adanalıııı, canım Adanalıııı... Ben ettim, sen etme Adanalıııı” güftesi işe yarayabilir!