Alpaslan aşkına...

Henüz ilk dakikalar, Baros şık aşırtıyor ama tamamlayamıyor. Az sonra geldi gol... Öyle bir gol ki, son yılların tartışmasız en güzeli. Top adeta bir kuyruklu yıldız gibi kaleye doğru yol alırken, Baros ‘önce Allah, sonra Alpaslan aşkına’ mı diyordu acaba? 1-0...
Olağanüstü güzellikteki vuruş, Konyaspor’un kolay teslim olabileceği işareti miydi? Eğer Erhan’ın vuruşu olmasa, belki! Evet 6 numara, baba evi rahatlığında köşeyi buldu ve 1-1 oldu. Dikkatimi çeken Galatasaraylı sporcuların ceza alanı içinde kalabalık durması ama, çoğunun olması gereken yerde bulunmaması. Yani? Yine yerleşim ve adam paylaşım hatası.
Duraklama dönemi başladı sonra. Yerini bulmayan paslar, kısmete ortalar ve konuğun, kişisel girişimleri, etkisiz hale getirmesi. Fahri, Şener, Zafer tempolu, agresif. Bu anlayış kademe olanağı sağlıyor ve bu nedenle Galatasaray teknik kapasitesini zemine indiremiyor. Havada yani!
Özkan Sümer’in meşhur bir çantası vardır. Trabzonda takılmışlar ‘hocam deli Dursun’da senin çantadan taşıyor’. Sümer’in cevabı ‘ama ben çantanın yanında akıl da taşıyorum’. Galatasaray’da topu devamlı hücuma taşıyor ama, bu girişimlerde akılcılığa rastlanamıyor. Yani? Konyalılar yorulacak, ev sahipleri akıllanacak ve galibiyet gelecek. Ya da Baros’un yaptığı faulü ve ofsaytı Yıldırım görmeyecek! Üçüncü şık devreye girdi ve Lincoln’la Cim Bom öne geçti 2-1
Konyaspor’un direnci düşüp, oyun disiplini de zafiyete uğrayınca yıldızlar akıllandı! Lincoln nefis aşırttı ve Baros küheylan gibi gitti, bıraktı 3-1. Kesmedi! Bir tane de Kewell 4-1.
Bu farklı galibiyet Konyaspor’un oyun disiplininden kopması sonucu kazanılmıştır. Yani? Skibbe’nin disiplinden taviz vermeyecek rakipler için de formül üretmesi şarttır. Konyaspor’un emeklerine yazık oldu.
Ruhun şad, mekanın cennet olsun Alpaslan Dikmen...