Yeter

Ligin dibine demir atmış, 44. dakikada eksik kalmış, bolca eksiği olan rakip karşısında zor pozisyon bulunan bir maçta, son saniyeler ‘maç bitsin’ ıslıklarıyla geçiyor doğal olarak. Çünkü sağ kanadı 2. yarıda tamamen boş bırakan Fenerbahçe hali/gücü olmayan Kayseri’yi buyur ediyor oradan. Ortak ediyor maça... Geliyor Kayserispor.
Peki bu tabloda nasıl oluyor da ortalık ‘Vitor Pereira’ tezahüratlarıyla inliyor?

Canı yanmış herkesin

Bu anlaşılmazsızı, anlamak zor değil aslında... O da insanların acıları ve doğal kafa karışıklıkları... Nitekim maçın sonuna doğru insanlar İstiklal Marşı’nı okumak zorunda hissediyorlar kendilerini. Başkent’te yine bir patlamayla canı yanmış herkesin. Tutacak bir dal arıyorlar. Artık ne olursa... Ne diyebilirim ki!

Kan her yerde var...

Çok zor yaşamak çünkü. Çok zor.. Ve gittikçe zorlaşıyor. Kendi konforlu alanına çekilip toptan, topçudan bahsetmek mümkün değil. Konforlu bir yer yok çünkü. Kan her yerde var... Acı var... Alçaklık var... Umutsuzluk, bıkkınlık var. Yarın öfke de olcak. O yüzden zor konuşmak ve yazmak. Zor mantıklı olmak.
Kelimeler bitti çünkü. Bir tek ‘yeter’ kaldı sanki.
Yeter...