Sabır,sabır,sabır!

Hayatını kaybedenlere rahmet, yakınlarına sabırlar diliyorum.

Tanrım, bu kadarı da çok ve tükeniyor insan vahşetin bu denlisiyle. Bildiğimiz çocuk, katledilenlerin büyük çoğunluğu. Yani azade tüm günahlardan… Tamam, azımsanmayacak ihmal ve vebalimiz var çoğumuzun. Ama bütün vebaline rağmen bu kadarını da hak etmiyor Atatürk’ün Cumhuriyeti ve onun sevdalıları.

Tanrım, akıl ve vicdan bu kadar mı alıp gitti başını yani bu topraklardan? Çok, ama çok vahşi bu kadarı gerçekten. Umarım sonuncusu olur bu vahşet; ülkemin, coğrafyamızın ve dünyamızın.
Neyse, hayat devam ediyor. Biz maça dönelim izninizle. Fenerbahçe maçın tamamında (abartmıyorum) maalesef istediğini sahaya yansıtamadı. Bunun en büyük nedenlerinden biri de orta sahadaki zafiyetti.

Salih’e adım attırmadılar. Volkan Şen’in maç kondisyonu sorunu tellala iş yaratır boyuttayken oynatılması buna karşılık Aatıf ve Stoch’un yedek oturtulması çok manidar geldi bana.
Haşa, Sayın Advocaat’ın bu işi bilmediğini iddia edemem. Amma velakin, futbol bir kondisyon, uyum ve yetenek işidir. Uyum da zaman ister. Yani uyumun yakalanmamasında asıl sorumlu teknik direktör değil, başarısızlığı tescillenmiş Pereira’yı Fenerbahçe’ye yakışmayan bir şekilde gönderip Sayın Advocaat’ı gecikmiş şekilde takımın başına getirenlerdedir.

Alper, bal yapan arıdır genellikle sizin de bildiğiniz gibi. İyi de Volkan Şen neden ilk on birde, anlamış değilim doğrusu. Dolayısıyla Ozan ve Emenike de firar edince, Fenerbahçe “tay tay” yaptı maçın genelinde.

İşin garibi, ikinci yarının neredeyse tamamını bir kişi eksik oynayan rakibe bariz bir üstünlük sağlanamaması ve yaklaşık seksen küsur dakika boyunca koca Fenerbahçe’nin bir gol bile bulamamasıdır.

Gerçeği söylemek gerekirse çokça yol var önünde Advocaat ve öğrencilerinin. Yani yine sabır düşüyor Fenerbahçelilere, gerçekçi olmak gerekiyorsa.
Efendim, Başakşehir ters geliyormuş! Yapmayın Tanrı aşkına. Çağımız hurafeler değil, bilim çağıdır, unutmayın lütfen!