Cernat farkı

Geçen hafta Atatürk Stadı’nı avucunun içine alan hüzün dün de Alsancak Stadı’ında bağdaş kurmuştu. Gerçekten de ümidini örseliyor insanın ‘Böyle gelmiş, böyle gider’ zihniyetinin pervasızca nanik yapması. Tamam, hiçbir ceza karşılıksız kalmasın, ama buradan hareketle suçlunun ailesini, mahallesini, tüm hısım ve akrabalarını çileden çıkarmak hukukla bağdaşmaz ki. Öyle ya, bir ağacı gerekçe yaparak koca bir ormanı yakmanın alemi ne şimdi. Günler öncesinden İzmir’in dağlarında tekmil çiçekler halaya durmuşken ve onca sıkıntısına rağmen hala ilk 6’ya oynuyorken Karşıyaka, taraftarla futbolcuların arasına yalnızlığı, kimsesizliği koymanın insafla, mantıkla izah edilir yanı var mı? Kaldı ki, Karşıyaka biraz da taraftarının tutkusuyla bu denli büyümedi mi? Tanrı aşkına bu ‘Seyircisiz maç’ garabetine bir çare bulun artık ey yetkililer!

Karşıyaka ilk yarıda maçı bitirebilirdi, girdiği pozisyonları değerlendirebilse. Ama golü kaçıranların tekniği ve son vuruş becerisi bu kadar işte. Misal bir Makakula oynasa kesinlikle faklı bir skorla biterdi bu maç. Çaykur Rizespor tipik bir Mustafa Denizli takımı gibi oynuyor. Oynadığı oyun gözalıcı değil. Hatta “Sıkıcı” bile denebilir türden. Karşıyaka’nın üstün oynadığı bölümlerde dahi asla panik yapmadılar. Ve bu dönemde ilizyonistleri çağrıştıran bir tavır sergiledi Mustafa Hoca’nın öğrencileri.

İkinci yarının başlarında kısa bir baskıyla Karşıyaka’yı frenledikten sonra maçı 0-1’e endeksleyen bir bilinçle hareket ettiler. Sanırım bunu da Cernat faktörüyle yaptılar. Doğrusu Rumen futbolcu da bu güveni hak ediyor. Oyunun soğuduğu, işin, ‘al gülüm-ver gülüm’e döndüğü anda o mesafeden öyle vurmak ve topu üst köşeden ağlara takmak yetenek ve zeka işidir tek kelimeyle. Karşıyak ilk 6 hedefinde yara alırken,
Cernat farkıyla kazandı anlayacağınız dün Rizespor. Ve Şampiyonluk mücadelesinde çok önemli bir engeli daha geride bıraktı Karadeniz ekibi.