Kazanma ateşi

Sivas’ın kilidini çözen gol ofsayt olabilir ama bizi Şampiyonlar Ligi’nde temsil etme şansını son anda kaybeden Sivasspor’un oynadığı futbol başından sonuna ofsayttı...
Anderlecht hezimetinden sonra hücum futbolu oynamak için kurulan Sivasspor’un çok güçlü bir Fenerbahçe karşısında “haddini bilmesini” anlarız ancak iki senedir övgüler yağdırdığımız Bülent Uygun’un takımının bu kadar kötü oynamasını asla.

Aziz Yıldırım’ın yüz küsur milyon Euro’luk takımı, coşkulu, tempolu, arzulu oynadı. Orta sahaya İbrahim ve Onur’un yanına oyunun iki tarafını da oynayan Cihan ile Kadir’i koyup, savunmanın kanatlarını da Murat Sözgelmez ve Hayrettin ile kapatan Sivas karşısında kanat beklerini sıfıra koşturmayan Daum, ilk devreyi boşa harcadı. İkinci yarıda Gökhan’ın karşı kanadındaki Roberto Carlos da hücuma katılınca oynanan oyunun tadına doyum olmadı. Emre’nin iki direkten birden dönen topuna Önder’in üst direkten dönen kafa şutu eklendi. “Antifutbol kazanmamalı” diye düşünürken Volkan’ın Kamanan’ın şutunu kurtarışı muhteşemdi. Gol bulundu, maç boyunca üç pas yapamayan Sivasspor’un konsantrasyonu tamamen kayboldu.

Bu Emre’yi taraflı tarafsız herkes çok özlemişti. İhraç edilebilir kalitede on numaralık bir futbol sergiledi. Guiza, böyle sinir bozacak kadar iç içe oynayan defanslar karşısında kayboluyor ama finalde üç kişiyi sarhoş edip füzesiyle Petkovic’i mağlup eden Dos Santos’un transferini gerçekleştiren Cihan Kamer ve Aykut Kocaman sırf bu eylemleri yüzünden kocaman bir alkışı hak ediyor.
İlk golden sonra yaşanan coşku, Alex’in yokluğunu unutturdu ama böyle kapanan takımlar karşısında çilingir “O” olacaktır.