Hoş geldin Efes!

Anadolu Efes’in bu sezonki en önemli galibiyetiydi bana göre. Evinde ligin en skorer takımlarından biri olan, İstanbul’da 93 sayı yiyip yenildiğin Zalgiris’i deplasmanda 58’de tutup kazanmak, Efes için büyük bir adımdı... Atarak değil, tutarak kazandılar dün. Euroleague’de galibiyetin değerinin ölçüsü bu çünkü. Kavaliuaskas sakat, yeni transfer Thompson yetişmedi, tek pivot Davies erken faulledi, Westerman da yoktu belki ama Anadolu Efes dünkü oyun konsantrasyonu ile rakip kim olsa kazanırdı. O hissi verdiler.

Son 5 maçlık iniş-çıkışlar dün yaşanmadı. Bir periyotta en fazla 16, toplamda 58 sayı yediler. Ribauntları kazandılar. Demek ki isteyince, konsantre olunca oluyormuş... Doğuş ne kadar çok oynarsa, bu takımın savunma direnci o kadar artıyor. İş sadece Dunston’a kalırsa, işler sarpa sarıyor. Doğuş dün sadece 6 sayı attı ama 18 verimlilik puanı getirdi. Düşünün yaptığı pis işleri...

Sadece Melih’e üzüldüm

Fenerbahçe Beko, beklenmedik bir yenilgi aldı belki. O kadar zor deplasmanı kazanıp, Shved’den yoksun Khimki’ye kaybedince insan böyle düşünebilir. Bir takım bütün bir sezonu aynı seviyede oynayamaz. İniş çıkışlar mutlaka olacaktır. Obradoviç de takımı Nisan ayında en üst seviyede olmakiçin hazırlayacaktır.

Dün yine galibiyet Fenerbahçe’nin avucunun içindeydi. Melli faulü atsaydı kazanmışlardı, ama bir kaç saniye önce Markoviç 2’de “0” atmasaydı, zaten kaybetmişlerdi. Dünkü yenilginin nedeni, birden fazla oyuncunun hiç katkı veremesiydi. Sarı- Lacivertliler’in geride kalan 15 galibiyetinde bir-iki oyuncunun önplana çıktığını, diğerleinin vasati katkı verdiğini görmüştük. Dün Vesely harikaydı. Melih, olağanüstü işler yaptı ama o kadar. Sloukas 9’da 1, Kaliniç 5’te 1, Datome 5’te 1 ile şut atınca, yenilgi kaçınılmaz oldu.

Unutmayın, son iki sezondur normal sezonu 5. sırada bitiren takımlar şampiyon oluyor. Ne galibiyetlere çok fazla anlam yükleyelim, ne yenilgilere çok fazla üzülelim.