Aris fobisi

Geçen sene bu zamanlar, yer Abdi İpekçi... Fenerbahçe, Selanik’te yenildiği Aris’i mutlaka devirmek zorunda. Kafa kafaya giden maçın ilk 3 çeyreğinde hiç oynamayan İlliadis, 4. periyotta 12 sayı atıp, maçı alıp gidiyor. Bir yıl sonra, bu kez Efes ilk maçta mağlup olduğu Aris’i devirip grup ikinciliğini kovalamak istiyor. Maç başına 5 dakika ve 0.7 ortalama ile oynayan İlliadis, 3. çeyrekte 3/3 üçlükle 11 sayı atıp Aris’e umut veriyor, gecenin yine karakter adamı oluyor. Bu Aris, bir türlü yenilmiyor Türk takımlarına, Torino’daki olaylı Koraç Kupası finalinden bu yana.
Oysa, o kadar doğru bir strateji ile başladı ki Efes maça, basketbol skora ya yansıdı hemen. Ligin en kötü çember altı savunması yapan takımlarından olan, en sert uzunu Agadakos’un da yer almadığı Aris’e karşı hemen hemen her topu pota altına indiren Efes, 17 sayının 14’ünü yakın mesafeden buldu. Yaptığı klasik adam adama savunmayla da ilk basketini 4. dakika dolarken potasında gördü, rakibin geri koşma dezavantajını iyi kullanıp, fast breakler attı. Ama ne zaman ki, sezon başından bu yana bir türlü oturmayan match-up alan savunmasına dönüldü, oyunun rengi de değişmeye başladı. Blatt, geçmişte bu savunma ile büyük başarılar kazanmış olabilir, ama artık ısrar etmenin anlamı yok. Amerikalılar düz alan savunması yapmayı doğru dürüst beceremezler, çünkü o kıtada fazla denenmez bu müdafa biçimi, Blatt onlarla alan savunmasının kombinesini oynamayı deniyor. Adama adama oynandığı dönemlerde de, sahanın yıldızı Massey’i, Woods ve Ermal’le savunma teşebbüsünde bulunuluyor. Teşebbüs diyorum, bu iki oyuncunun Massey’i tutabilmesi, teknik olarak imkansız. Sonuçta tempoyu istediği gibi ayarlayan, Yunan ekibi, istediğini aldı. Maç öncesi alınacak Aris ve Malaga galibiyetleriyle grup ikinciliği, hatta liderlik hesapları yaparken, şimdi bir yenilgi belki Efes’i grup 5.’si yapacak. Nereden, nereye...