Seyircisiyle şölen gibi

Şampiyonluk demek için erken ama inanmak için tam zamanı. Ses gittikçe yükseliyor, “Haydi Beşiktaş, ölümüne Beşiktaş” diye.Koskoca numaralı yerinden zıplıyor, yukarı aşağı. Sonra hareketleniyor sağa, sola. Rakip oyuncu için tırmalayan Beşiktaşlı futbolcular için tırmandıran tablo bu. Dışarısı baskı kurar da saha içi kurmaz mı? Serdar, Koray arı gibi. İleri çıkışlarda futbolun güzel ayakları, Ricardinho ve Delgado’yu daha da güzelleştiriyorlar. Geriye yardımda Baki ve İbrahim Toraman’ın arasını kontrol ediyorlar. Ricardinho, daha fazla sorumluluk almaya başlamış, bu iyi. Zaten top da ona yakışıyor. Bobo-Nobre önde basmaya çalışıyorlar, İbrahim Üzülmez de yan ortalarla onları golle buluşturmaya. Ama unuttukları Denizlispor defans oyuncularının özellikle kafa toplarındaki boy avantajı. Daha hızlı hücumla denge bozarak gol gelebilir, derken, Delgado baskısı ve ortası, Ricardinho ustalığı, Beşiktaş’a nefes aldıran golü getirdi. Statta anons, “gol Nobre” diye ama seyirci işi sahibine teslim ediyor. Sevgi tezahüratı; Ricardinho, Ricardinho... Güvenç hoca, ortada İbrahim Ege ile işi garantilemek isterken, öndeki Cesar, Tomas ve Süleyman ile baskı yaparak topu kalesinden uzakta tutmayı planlamış. Yusuf’ta hastalanınca eli kolu bağlanmış. Beşiktaş’ta ise Gökhan’ın çıkan omuzu, savunmanın da çivisini çıkartmış. İkinci yarı kalite kokan uzun Delgado servisini Bobo, ziyafet sofrası güzelliğiyle gole çevirince kışı şaşırmış İstanbul’un havası kadar güzel Beşiktaş festivali başladı. Şarkılarla sanki birşey dermişcesine... Anlamak istemeyenlere anlatırcasına. İnanmış futbolcusu ve seyircisiyle gece Siyah-Beyaz oldu. Bir yerlere göz kırparak, haydi hayırlısı diyerek, maç son buldu.