‘Sarı'ya mektup

Ak düşen sarı saçların emeğini anlatıyordu, anlayana. Sana yakışan, kalbin kadar güzel olan formanın içinde sen; hizmetinin gururu ile yaşadıkların ve yaşattıklarınla, ‘dik’ durarak veda ederken milli formaya.Ben film seyreder gibi; paylaştıklarımızı, kırıp kırıldıklarımızı, sevinip ağladıklarımızı, kadrodan çıkışını, geri dönüşünü, dönerken aramızda kalan olgun tavrını gözümün önünden geçirdim.Senin kadar az olanı, benim bildiğim kadar herkes bilsin istedim...‘Sarı’ diye seslenmek geldi içimden... Ekrandan sana ulaşamayacağımı bile bile!9 yaşında Trabzon’da ‘merhaba’ dediğin topa, 14 yaşında İstanbul’a gelip, ele avuca sığmaz ‘sen’ olarak yer aldığında Milli Takım’da, baban meşhur Özkan, abin Tolgay, nereden bilebilirdi ki sen Türkiye’nin örneği olacaksın!Futbolun beşiğini sallarken, Berke ve Melis’i kucaklarken, hayatını paylaştığın Etkin’le gurur olup Türkiye’yi anlattınız. Çağdaş Türkiye’yi tanıttınız, kendini beğenmişlere bizi beğendirttiniz İngiltere’de.Doğru olanı, doğru bildiğini hesap yapmadan söyleyebilecek yüreğin olduğu için, eğilmeden, bükülmeden yaşamayı tercih ettiğin için, hak ettiğinden daha az yer buldun sayfalarda, ekranda az anlatıldın biliyorum...Seni seven çok, boşluğa ‘boşver’ diyorum.En uzun süre yurt dışında kalan, zor bir ligde parmakla gösterilen futbolcu olmakla kalmadın, gurbette kaptan olmayı da başardın.Sen hayal bile edilemeyenleri yaptın ‘Deli Yürek’ Tugi.Formayı ‘bana lazım’ diye işgal etmeyen, ‘ben formaya gerekliysem varım’ diyebilecek cesaretle bu sahnede kaldın.Veda ederken yaptıklarının ‘gururuna’ mili formaya yetiştiğin ve geliştiğin kulüplerin sana ‘nişan’ takmasa da...Unutma:Türkiye seni yarın,bugünden çok sevecek...Seni tanıdıkça, anladıkça, gönüllerde yıldız, kalplerde ay olacaksın, ‘Deli Yürek’ Tugay.Güle güle...