Adam

Senin sevinç gözyaşın,Seni kaybedenlerin hüznü oldu bilesin...Senin zorluklarının,başkalarının! kolayı olduğu gibi...Gelişin nasıl oldu, en iyi ben bilirim.Gidişin nasıl oldu, onu da en iyi sen bilirsin.İstanbul bozar dediler, ama unuttular,“Adam” olan bozulmaz. Kocaman kalbinle, daha kocaman İstanbul’a,üstelik bir büyüğüne bu şehringelirken sen, çalışkanlığını,dürüstlüğünü,saf ve temiz kimliğini, en önemlisi “inancını” yanında getirdiğini bilemediler,olmaz dediler. Ağır diyenler de oldu senin için,düz oynar diyenler de.Hepsi haklılar, ama eksikleri var:Ağır yerine, ağır başlıdiyemedikleri içindüz oynar, diyeceklerine;kıvırmaz! olduğunu bilemedikleri için...Altı senede üç şampiyonluk,bir de son anda kaçırılan, kolundaki banda dek geldiğinde,futbolculuk onurunugöğsüne “gurur nişanı” olup takarken, yüzüncü yılında bir büyüğün yüz akı oldun.Anne ve Baban’a adam gibi evlat, kardeşlerine ağabey,eşine, kocaçocuklarına baba,arkadaşlarına sırdaş oldun...Allah’ın sana nasip ettiği,büyük veda gecende,aynen senin dediğin gibi:“Adam gibi geldin, adam gibi gidiyorsun.”Koca kaptan, Ümit Özat.Yolun açık, vedan örnek olsun...