İkinci yarıdaki doğrularla

Terim maç öncesi, üstüne basarak daha hazır olmadığımızın altını çiziyordu. Ancak, nedense ilk onbirdeki tercihlerinde daha az hazır olan oyuncuları da kendi seçti. Emre, Gökhan Gönül ve Mevlüt hazırlıksız olanların başını çekiyordu. O kadar ki; Tuncay, Emre’nin tutukluğu yüzünden kanat görevinin dışında sık sık orta alanın içine kat etmeye de zorladı kendini. Bu arada Servet de, sürpriz bir biçimde savunmayı tedirgin etti. Arda, Hakan Balta, Tuncay, Gökhan Gönül işbirliği bizim amaçladığımız anlamdaki kenar organizasyonları için yetersizdi. Buna karşılık, ilk yarıda Ermenistan’ın sol kanatındaki Mkrtchyan ve Artavazd Karamyan ortaklığındaki kanat etkinliği bizi oldukça zorladı.
Ceza alanı içinde fizik gücü yüksek bir oyuncuya ihtiyacımız olduğu Tuncay’ın golünde ortaya çıktı. Colin Kazım işin gereğini yapan oyuncuydu. Onun kanat ağırlıklı forvete getirdiği dinamizm daha sonra Ayhan’ın oyuna girmesiyle pekişmiş bir oyun tarzına döndü. Ve belki de bizim için uygulamamız gereken sistem hakkında daha net veriler sundu. Kanat oyuncuları ağırlıklı bir orta alanı her denediğimizde, ufak tefek sorunların çıktığını, özellikle de takım savunmasının arızaya uğradığını sanırım kabullenmemiz gerekecek. Galibiyeti perçinleyen gole Semih’in imza atması, sahanın görev anlayışı en üst düzey oyuncusuna da ödül oldu. Gökhan Zan, Aurelio ve tabii ki Semih en iyilerimiz arasındaydı. Zorlanacağımızı hissettiğimiz ilk deplasmanımızdan futbol ve skor olarak istediğimizi aldık. Umarız, diplomasi olarak da kazançlarımız olmuştur.