Gözünüz aydın!

Maçtan evvel Barış Manço’unun dudaklarından dökülen notalar Alpaslan Dikmen’in anısına ‘Unutamam’ melodisi...

Duygusal anlar vardı Ali Sami Yen’de, yakıştı. Taraftar şimdiden öyle bir inanmış ki, tarif edilmez. Görmek gerek tavsiye ederim. İki namağluptan biri galibiyet serisi, diğeri Sivas’tan boşalan Anadolu’nun yeni aktörü olma peşinde. Rıza Hoca da bizi yanıltmamış, Galatasaray önüne 4 forvet birden sürmüş. Hep misafirden söz edeceğiz demek değil tabii bu. Haydi bakalım geçelim Floryalılara...

Rijkaard’ın bugüne kadar ilk yardım çantası olarak kullandığı Nonda ilk onbirde, yanına da Keita... Büyük zenginlik, büyük keyif vallahi. ‘Organize işler’, ataklar diyelim yanlış anlaşılmamak adına. Son vuruşlar biraz olsun basiretsizlik de olsa heyecan dorukta. Eee, bize de heyecan lazım. Keita’nın kulvarları arşınladığı enstantaneler lazım. Başdöndürücü pas trafiği, adeta rakibi sarhoş eden varyasyonlar. Bitmek tükenmek bilmeyen bir enerji. Sonrasında acı bir fren tepetaklak! Mehmet Yılmaz’ın tüm cakayı bitiren golü. Nasıl çıkartacaksın? Es Es defansı kule, kalecisi desen al basket takımında oynat. Buna rağmen havadan doldur babam doldur...

Olmadı. Son dakikalardaki çaba nafile, karambolden öteye gitmedi. Galatasaray ilk kez puan kaybıyla tanıştı, hiç de fena oynamadığı maçta. Rıza Çalımbay ve öğrencilerini kutluyorum. Hiçbir çirkinliğe imza atmadan istediklerini aldılar. Yalnız şunu söylemeden edemeyeceğim. Hani 7’de 7 olursa Türk futbolu biter masalı var ya. O sadece Mecidiyeköy sınırları içinde! Artık cümleten rahatlayın, Galatasaray puan yitirdi, futbolumuz kurtuldu.

Hepinizin gözüaydın...