Magdalena Stysiak, Fenerbahçe'yi doğruladı! 'Bu benim hayalimdi...'
CEV Şampiyonlar Ligi yarı finalinde VakıfBank'a yenilerek turnuvaya veda eden Fenerbahçe Opet, gelecek sezon için çalışmalarını sürdürürken Polonyalı Magdalena Stysiak'tan sürpriz bir açıklama geldi. Stysiak, gelecek sezon sarı lacivertlilerde forma giyeceğini doğruladı...
Voleybolseverlerin yakından takip ettiği ve sevdiği isimlerden olan Polonyalı pasör çaprazı Magdalena Stysiak gelecek sezon sarı lacivertli formayı giyeceğini doğruladı. Tvpsport.pl kanalına konuşan Stysiak, Fenerbahçe Opet’in ve Milli Takımın kaptanı Eda Erdem’i idol olarak kabul ettiğini de ifade ediyor.
Haberin Devamı ›
En çok kime hayranlık duyuyorsun?
“Voleybol idolüm, baktığım Małgorzata Glinka idi ve hala öyle, sık sık karşılaştırılıyoruz. Onunla iyi bir ilişkim var ve bu beni mutlu ediyor. Bir de idolüm Eda Erdem var. Futbolda bu insanlara hayranlık duyuyorum. Özel hayatımda bir tane idolüm olduğunu düşünmüyorum. Ancak kariyerine yeni son veren Mariusz Wlazly, bende büyük bir etki bıraktı. Ona bir kişi, bir oyuncu, Polonya voleybolunun bir efsanesi olarak hayran kaldım. Her şey için ona teşekkür ediyorum çünkü bana özel olarak da yardımcı oldu. O büyük bir kalbi olan bir adam.”
'HERKES BİZDEN NEFRET EDECEK'
Kişisel olarak size nasıl yardımcı oldu?
“İlkokuldayken Mariusz Wlazly Vakfı sayesinde çeşitli turnuvalar oynadık. Kariyerim böyle başladı. Onun sayesinde aylık maaşım vardı. Zengin bir aileden gelmiyorum, hayatımda hiçbir eksiğim olmadı ama desteği paha biçilemezdi. Bu sayede hayalini kurduğum oyun ayakkabılarını bile büyük fedakarlıklar olmadan satın alabildim.”
Haberin Devamı ›
Dışarıdan desteğin olmasaydı voleybolcu olur muydun?
“Bana çok yardımcı olduğunu düşünüyorum. Roberto Mogentale'in genç yaşta yönetici olarak benimle ilgilenmesinin benim için çok önemli olduğunu da belirteceğim. Zor bir anda bana ulaştı. On üç yaşımdayken diz problemlerim oldu. Beni İtalya'da Gosia Glinka ile iş birliği yapan uzman doktor Vittorio Martini'ye götürdü. Yardıma ihtiyacım vardı ve şu anda olduğum yerde olabilmeme kesinlikle katkıda bulundu.
Erkekleri bile sırtında taşıdığını duydum, bu doğru mu?
“Kesinlikle! Dövdüm, koçları taşıdım çünkü en uzun bendim. İlkokulda kızlarla voleybol ya da hentbol oynamama asla izin verilmedi. Bütün arkadaşlarım benden korkardı. Bu yüzden çocuklarla oynadım.”
Ve kızlar senden korkmayı bıraktığında, takımın en küçüğüyle arkadaş oldun.
(Gülüyor) Mery ile benim aramda tam olarak böyle (Maria Stenzel) Bazen birlikte komik görünüyoruz, bu yüzden birbirimize Flip and Flap diyoruz (gülüyor). Maria'nın harika bir kişiliği var. Boy önemli değil önemli olan insan ve kalptir.
Büyüme eskiden bir kompleks miydi?
“Öyleydi. Kasabaya gitmek bile utanç vericiydi çünkü insanlar hep bana döndü ve o zamanlar hala nispeten gençtim çünkü ortaokul dönemindeydim. Szczyrk'te ikinci sınıfta doksan altı metreye kadar büyüdüm. Yıllar içinde birkaç santim daha kazandım. Yani eskiden boyum benim için karmaşıktı çünkü insanların bana "Zürafa" demesi beni rahatsız ederdi. Şimdi alıştım ve fark etmiyorum bile. Sinir ve zaman kaybı.”
Haberin Devamı ›
Giysilerini annen mi dikti?
“Annem terzilik yaptığı için pantolon bulmakta hiç sorun yaşamadım. Erkek ayakkabı aldık ve bacaklarımı bana göre daralttı (gülüyor). Ayakkabıyla ilgili bir sorunum vardı. 44 numara giyiyorum ve bir kadın için elde edilemezdi. Neyse ki, artık birçok seçenek var.”
İlgili Haberler
Terzinin kızı nasıl voleybolcu oldu?
“Evimde spor yoktu . Babam boyu nedeniyle basketbol oynardı ama yarı profesyonel bile değildi. Erkek kardeşim voleybol oynamam için bana ilham veren ilk kişiydi. Maalesef sağlık nedenleriyle artık oynamıyor, o bir polis. Komik ama 2.06, suçluları etkilemeli (gülüyor).”
Peki baban ne yapıyor?
“Babam eskiden dünyanın her yerine kamyon sürerdi ve şimdi onları tamir ediyor, bu yüzden o bir tamirci. Ailem bizi her yere götürmek için çok şey feda etti. Ağabeyimin de Harbiyeli takımında olduğu iki yıl olduğunu hatırlıyorum. Adamların deniz kenarındaki Cetniewo'da eğitim kampları vardı ve biz de Szczyrk'te. Babam bir gün beni güneye götürmek için kuzeye gitti. Annem ise her gün bizimle antrenmanlara gelirdi. İşini bitirmişti ve onu bekleyen başka sorumlulukları vardı. Bunun için çok saygıyı hak ediyorlar çünkü bizim yüzümüzden hiçbir şeye zamanları yoktu.”
Haberin Devamı ›
13 yaşında diz problemleriniz olduğu zamana geri dönersek - o noktada nereden geldiler?
“Büyümeden. Kemiklerim, bağlarım ve tendonlarım tempoya ayak uyduramadı. Yılda 26 cm çok fazla. Ayrıca kas problemleri de vardı. Vücudu dik tutmak için yardıma, takviyeye ihtiyaçları vardı.”
Roberto Mogentale seni kanatları altına aldığında mı?
“Roberto ile ilk konuşmamı 12 yaşındayken yaptım. Bir yıl sonra onunla bir yönetim sözleşmesi imzaladım. Szczyrk'te, spor şampiyonası okulunda sadece bir yıl kaldım, sonra Chemik Police'e katıldım. Bu kulüpte sağlık durumumda bana çok yardımcı olan bir İspanyol fizyoterapist olan Antonio Tome del Olmo da vardı.”
Haberin Devamı ›
O SÖZÜ SÖYLEYİNCE...
Bu bir yatırımdı, değil mi?
“Evet. Sorunun her zaman üzerimde asılı kaldığını hissettim.
Aniden çevrenizde beliren yabancılara güvenmek anne babanız için kolay oldu mu?
“Kesinlikle kolay değildi çünkü onlar için yeni bir şeydi. Profesyonel sporla hiç ilgilenmediler ve her şeyin nasıl çalıştığını görmediler. Bir yıl içinde hem erkek kardeşim hem de ben evden ayrıldık. O Spała'da bir spor okulundaydı, ben Szczyrk'e gittim.”
O zamanlar Roberto ile ve okuldaki koçlarla çok konuştular. Yine de, derin uçta bir atıştı. Geriye dönüp baktığımda hiçbir pişmanlığım yok, ailem de yok.
İtalya'da tedavi nasıldı?
“13 yaşında bir kız olarak benim için sihirdi. Osteopati ile hiç uğraşmadım. Bu fizyoterapiden farklıdır. Geldiğimde yatakta oturmakta bile zorlandım, 90 derece squat yapamadım. Dizim çok ağrıyordu. Böylece doktor bacağımı, omzumu, kalçalarımı bükmeye başladı. Annem onu görünce ağladı. Dizime neredeyse hiç dokunmadı, bir kez bile dokunduğunu sanmıyorum. Çene dahil her şeyi yeniden düzenledi ve ben onun dizle ilgilenmesini bekliyordum. Sonra kalkıp squat yapmamı söyledi. Acı çekmeden yapabildim. İnanamadık. Çok göz açıcı bir deneyimdi
Genel olarak, sanırım rahatsız bir şekilde oynamaya alışkındın. İlkokulda, sadece Mariusz Wlazły Vakfı tarafından düzenlenen turnuvalardan birine katılmak için alçınızı çıkardınız.
“Çocuklarla futbol oynarken kolumu kırdım. Atel taktırdım ve hiç ağrım olmadı. Bu yüzden sırf onun yüzünden rekabeti kaybetmemeye karar verdim. Kendim çıkardım ve müdüre bunu bir doktorun çıkardığını söyledim. Bu oynamamı sağladı.”
İlgili Haberler
En büyük sakatlıkla ne zaman oynadın?
“Aşırı uç, Olimpiyatlar için elemeler ve Sırplara karşı maç. Önceki gün maçta ayak bileğimi burktum, baldıra kadar morarmıştı. Doktor onu dikkatlice sardı, ağrı kesici verdi, korse taktı ve riski bana ait olmak üzere oynadı.”
Yırtık bir bağ mıydı?
“O zaman yırtılmıştı. Şu anda her iki ayak bileğimde bağ yok. İki yıl boyunca her zaman dengeleyicilerde oynuyorum, bu yüzden hiçbir şey olmuyor. Ancak tüm bunlar, acıyla oynamayı benim için normal bir şey haline getirdi. Dizlerimde sorun yaşadım, bileklerimi ve parmaklarımı burktum... Bu benim için yeni bir şey değil.”
Benim için yeni olan şey, senin kendinden büyük arkadaşlarla gençlerden daha iyi anlaşan türden biri olmandı, değil mi?
“Evet. Ben çok açık bir insanım ve çabuk yeni arkadaşlar edinirim. Ancak voleybolla ilgili bir grup büyük kızda kendimi çok daha iyi buluyorum.”
Bu ne anlama geliyor?
“Bilmiyorum. Belki de 13 yaşımdayken evden ayrıldığım içindir. Bağımsız olmak zorundaydım.”
Madem bağımsızlıktan bahsediyorsunuz, size sormak istedim, sorumluluğun yükünü en çok ne zaman hissettiniz?
“Zor bir soru. Belki de İtalya'ya bir geziydi.”
Ve Chemik Police takımından ayrıldığınız önceki an değil mi? Bu kulüple ailen tarafından senin adına imzalanan sözleşmenin on sekiz yaşına geldiğin anda geçersiz olduğuna karar verdin.
“On sekiz yaşında kendim için karar verebileceğim çok fazla "gücüm" var.”
Uzun süredir Chemik ile olan olayı "takip ediyor" ve Lodz’a mı taşınıyorsunuz?
“Aralık ayında bana Chemik'te iki yıl daha kalacağı ya da sözleşmesinin geçersiz olduğu söylendi. Bu yüzden hayalimin İtalya'ya gitmek olduğuna ve ona doğru doğru adımlar atmam gerektiğine karar verdim. Bana öyle geliyor ki bu durum yüzünden gelecekte ona kapıyı kapatmadım. Ancak bu dava uzun zamandır aklımdaydı, yaşım küçük olduğu için profesyonel voleybolda ikinci yılımdı...”
İlgili Haberler
Senin hakkında bir 'kaçak' olarak okudum.
" İki kez mahkemeye çıkmama ve ikisinde de kazanmama rağmen benim hakkımda böyle dediklerini biliyorum. Ne de olsa, iki yıl uzaklaştırmayla bile tehdit edildim! Kendimi savunmak zorundaydım.
Şimdi dinlendiğinizi hissediyor musunuz? Bu 2019'dan beri değişti mi?
“Sanırım öyle. Erkeklere her zaman büyük saygım olmuştur. Polonya voleybolu için çok şey yapıyorlar. Ancak bazen onların aksine bizim o kadar itaatsizlik etmediğimiz izlenimine kapıldım ama bazen birileri bize kızdı.”
Nasıl?
“Örneğin, belirli sözleşmelerin uzatılması. Kadroda hiçbir şey değişmemiş olsaydı, oynayan takım şu anki gibi görünür müydü? Şüpheliyim. Birinin bir sorun olduğunu fark etmesi için ne olması gerekiyordu.”
Bir düzine kadar kızın aksini söylemesine rağmen, belirli bir kararın mümkün olan en iyi karar olduğu konusunda ısrar etmekten kaynaklandı. “Evet, kesinlikle. Neden kulüplerde işler ters gittiğinde bir düzine kadar oyuncu değiştirilmiyor?
Muhtemelen kısmen birden fazla oyuncunun sözleşmesini feshetmenin bir koçtan daha zor olması nedeniyle.
“Bir şey yolunda gitmiyorsa, bir yıl, iki, üç, bu bir işarettir. Koç Nawrocki'nin kötü bir koç olduğunu söylemiyorum çünkü çok iyi bir bilgisi var. Ancak bir noktada milli takımdaki kadınlarla ilgili bir şeyler ters gitti."
Stefano Lavarini'nin kadınlara yaklaşımını nasıl tanımlarsınız?
“Ah, değişir. Stefano, anlamanız gereken bir koç. Kendi karakteri var ve bunu bize bir kereden fazla gösterdi. Ancak o aynı zamanda çok şey kazanmış ve bize nasıl yaklaşacağını bilen bir adam. En büyük fark, biz Sırbistan'a veya ABD'ye karşı oynuyoruz ve o bizi tahrik ediyor. Rakiplerin daha üst seviyede olduğunu söylemiyor ama eşit ve hatta daha iyi olduğumuzu, onları yenebileceğimizi söylüyor. Antrenmanlar da biraz farklı. Eğitmen büyük saygı görüyor. Uzun süredir bu şekilde çalışması gerekiyordu.”
Antrenör Lavarini ile ilk ortak Milletler Ligi'nden sonra milli takımın zayıf bir yer tuttuğunu gördüğünüzde buna inanmak sizin için kolay oldu mu?
“Koça, oyunculara, bana ve herkese büyük bir nefret dalgası yağdı.”
Ne için? Bir yarayı iyileştirdin.
"Çünkü... Yaralıydım." Polonya'da işler iyi olduğunda iyi, kötü olduğunda da peşinize "gitmeleri" tamamen normaldir. Ama ben bu takıma her zaman inandım. Kesinlikle, Wolosz bizim için büyük bir güç. O dünyanın en iyi oyun kurucusu. Onunla oynamak kolaydır. Ayrıca tecrübesini genç oyunculara aktarmak istemesi de değerli. Takıma geri döndüğü için mutluyum. Daha da iyi performanslar olmasını umuyorum, özellikle Martyna Lukasik bu yıl geri dönüyor, Martyna CzyrniaNska ve Malwina Smarzek olacak.
Söylentilere göre gelecek sezonu Türkiye'de geçireceksin. Doğru ya da yanlış?
“Doğru.”
Nerede?
“Fenerbahçe İstanbul ve sarı ve mavi renkler. Bu benim hayalimdi.”
Neden? Ne de olsa, İtalya her zaman harika bir voleybol destinasyonu gibi görünüyor.
“Sürekli İtalya'da kalmamak için Türkiye'de yeni bir şeyler denemek istiyorum. İtalya'yı seviyorum, bu yıl harika bir takımımız var ve onu çok ama çok özleyeceğim. Ancak arkadaşlarımdan biriyle yeni bir ülkeye gidiyoruz ve yeni bir voleybol yolu olasılığı beni çok mutlu ediyor.”
Hatice Merve Mutlu - Fanatik Dış Haberler
