Fanatik Özel / Karşınızda Lionel Messi'nin şefi Semih!

Röportaj: Çağrı Davran

ESM’le birlikte Lionel Messi’ye, Barcelona’da Altın Ayakkabı’yı verdiğimiz dönemde soluğu, internetten şans eseri bulduğum Semih Çiftçi adında bir Türk şefin sahibi olduğu Gaudim Restoran’da aldım. Elimi yıkamak için lavaboya yöneldiğimde, yandaki duvarlarda ünlü futbolcuların ‘Semi’ olarak seslendikleri şefe gönderdikleri imzalı formaları gördüm. Kendisi mutfakta harıl harıl çalışırken, masadan kalkan herkes, ona teşekkür etmeden dükkandan ayrılmıyordu. Ona, futbolcularla nasıl tanıştığını sorayım derken, bir anda kendimi inanılmaz bir hayat hikayesinin içinde buldum. Lafı daha uzatmadan sizi bu yaşam öyküsüyle baş başa bırakıyorum;

‘Annemin o çilesini unutamadım’

“Ankaralı’yım ve 46 yaşındayım. Çok fakir bir aileydik ve 5 kardeştik. İki küçük odası olan 50 metrekarelik bir evde oturuyorduk. 12 yaşlarındayken bir gece aşırı yağmur yağıyordu. Ev kerpiçten olduğu için çatımız su damlatıyordu. 4 kardeşimle, birbirimize sarılarak uyumaya çalışıyorduk. Annem o gece sabaha kadar uyumadı, üzerimize bir şeyler örtmeye çalıştı. Annemin o geceki çilesini hiç unutmadım ve sabahına kimseye bir şey söylemeden evi terk ettim. Ankara’da birinden yol parası aldım ve Marmaris’e gittim. Sonra 4 sene bir otelde bulaşık yıkadım. Tabi bu arada işi bulana kadar parklarda yattım. Ailem gittiğimi öğrenmişti ama fakir olduğumuzdan dolayı onlara para gönderdiğim için mecburen ‘Geri dön’ diyemediler.”

‘İsviçre’ye 9 ayda ulaştım’

“Biraz para biriktirdim ve 16 yaşında İtalya’ya gitmek için İstanbul’a geldim. Uçağa bindim, İtalya Havalimanı’ndan Türkiye’ye geri gönderdiler. Çünkü vizem sahteydi! Bu sefer yine sahte vizeyle Avusturya’ya trenle gitmeye karar verdim. Bulgaristan’ı ve o zamanki adıyla Yugoslavya’yı geçtim, ancak Avusturya’da polise yakalandım. Sonunda yine Bulgaristan’a gönderildim. Rotayı değiştirdim. Bulgaristan üzerinden ormanlardan, dağlardan sırasıyla; Yugoslavya, İtalya, Fransa ve İsveç üzerinden Almanya’ya ulaştım. Size kısa kısa anlatıyorum. Yoksa sadece İsviçre’ye ulaşmam 9 ay sürdü! 14-15 sene Almanya’nın Hamburg kentinde otellerde çalıştım, yaşlılara baktım, kısacası ne iş gelse yaptım. Vatandaşlık almak için aralarda evlendik tabii.”

‘1 hafta derken, 15 yıl oldu’

“Üzerimdeki sahte vizeli pasaportu ülkeye giriş yapınca atmıştım. Sonra Almanya’daki Türk Konsolosluğu’ndan kendime yeni pasaport çıkarttım. Hikaye uzun yani... Neyse devam edeyim... 15 yıl önce tatil için Almanya’dan 1 haftalığına Barcelona’ya geldim. O 1 hafta, oldu bana 15 yıl! Burada İspanyol eşimle tanıştım. O hiç dil bilmiyordu. El, kol hareketleriyle tanıştık. Ben de çat pat İngilizce ve Almanca vardı. Sonra burada küçük bir restoran açtım, şu anki dükkanımdan iki sokak üstte. O ana kadar hiç İspanyolca bilmiyordum. Aşçılığa tam olarak yönelmek istedim. Bir şeyler öğrenmek için geceleri sürekli yemek kitapları okuyor, günde 15 saat dükkanda çalışıyordum. Kalan zamanda yatak odamda, banyomda her yerde İspanyolca yemek tarifleri notları vardı.”

‘Hırsla değil, sabırla mücadele ettim’

“Ortalama günde 3-4 saat uyuma şansım oluyordu. Çünkü o zaman müşteri bir şey istiyor, ben de anlamıyordum. Kızıyorlardı bana. 3 ayda dili kavradım ve sonra sadece yemeklerin tekniğini öğrenmek için aşçılık kursuna gittim. Artık Katalanca da biliyordum. Hanımla birlikte çalıştığım o küçük dükkanda daha sonra kuyruk olmaya başladı ve 7 sene orayı işlettim. Sonra bu dükkanı açtım. İlk açıldığında konsolosluk üzerinden Türk işçilere yemek daveti verdik. Adamlara yemek veriyoruz, bu arada kulağımla duyuyorum biri, ‘Hanzo’ diyor, diğeri ‘2-3 ay durmaz, kapanır’, biri de, ‘Çok kötü yere açmış. İş yapmaz’ diyor. Sustum. Hırsla değil sabırla mücadelemi sürdürdüm. İlk 1.5 yıl resmen sinek avladık, tek tük gelen oluyordu. Ardından bir rüya gördüm ve her şey olumlu anlamda değişti. Size saçma gelebilir, bu yüzden rüyamı anlatmak istemiyorum. Bana kalsın.”

‘Kenny Dalglish dostum oldu'

“Barcelona ve Liverpool’u tutuyorum. Liverpool’u, Steven Gerrard’ın A Takım’a çıkmasıyla daha çok sevdim. Çünkü kalpten oynuyordu. Daha sonra Liverpool efsanesi Kenny Dalglish’le dost olduk. Eski dükkanıma da hep gelirdi.

‘Para kaybetmeyi tercih ederim’

“Dükkanımdaki dönüm noktası, kaliteyi yükseltmemdi. Yeni şeyler menüye ekledim ve son 4 senedir hep dolu çalışıyoruz. İnsanlar nerede olursan ol, iyi bir şey yaparsan seni görür ve yanına gelir. Kimseden destek almadım. Pazar günleri ve Ağustos’ta 3 hafta dükkanı kapatıyoruz. Açık bırakıp gidersek, müşteri kaybederiz. Bana göre müşteri kaybetmektense, para kaybetmek daha iyi.”

‘Keşke Arda da gelseydi...’

“Arda Turan, Barcelona’ya transfer olduğunda elbette çok mutlu oldum. Sonuçta Türk olarak bu durumdan çok gururlanıyorsunuz. Ancak burada olduğumuzu bilmesine rağmen ne yazık ki dükkanımıza hiç gelmedi. Keşke O da buraya gelseydi. Elbette bu durum bizi üzdü.”

‘Kitap yazacağım'

“Kafamda kitap yazmak var, 500 sayfaya ulaştım. Bir gün ünlü biri olursam, 200-250 sayfalık bir kitap çıkartacağım.”

‘Kırmızı ete bayılır’

“Restoranımız tanınmaya başlayınca, kulaktan kulağa kalabalık arttı. Son 1 senedir Barcelona takımında oynayanlar da duymaya başladı. Lionel Messi, buraya gelmedi ama yemeklerimin tadına baktı. Ona yemek gönderdim. Bazı oyuncuların evine de özel günlerde yemek yapmak için gittim. Messi çok normal bir insan, şımarık değil. Messi kırmızı ete bayılıyor. Özellikle de ızgarada olana. Çocukları da tavuklu pilavı çok sever. Barcelona Başkanı Bartomeu, ikinci başkan Jordi Cardoner de buraya geldi. İvan Rakitic de fırsat buldukça geliyor. Çok iyi arkadaşımdır. Sağolsunlar, futbolcular bazen idmana da davet ediyor. Antrenman sonrası sohbet ediyoruz. Birçok futbolcunun forması var. Beni seviyorlar ki, imzalayıp gönderiyorlar.”