Bu takım umut veriyor

Herşeyden önce çok faydalı bir hazırlık maçı oldu. İki taraf da o kadar sert ve arzuluydu ki, sanki bir final maçı oynanıyordu. Kazanan bir o kadar sevinirken, kaybeden de sanki şampiyonluğu kaçırmış gibiydi.
Bütün teknik kadro ve oyuncular da hüzün hakimdi karşılaşma sonrası. Bir özel maçı bile bu kadar kazanmak istemeleri, aslında onların ne kadar kararlı olduğunun bir göstergesiydi. Normal şartlarda Milliler, Kanada’yı dün en az 10 sayı farkla mağlup etmeliydi.
Angola’ya karşı 17 serbest atış kaçıran ekibimiz dün belki de bir rekor kırdı. 29 serbest atıştan sadece ama sadece 8 tanesini sayıya çevirebildi 12 Dev Adam. Kaçan 21 faul bu kadar başa baş geçen maçın neden kaybedildiğini çok iyi özetliyordu aslında. Ayrıca 22 top kaybı, özellikle bitime 5 saniye kala yapılanı oldukça krıtikti. Kazanmaya giderken bir anda elimizden uçuverdi maç. Ama morallerin bozulmasına hiç gerek yok.
Hidayet, Kerem Gönlüm, Semih ve Sinan Güler dün de yoktu.
Buna karşın, Angola maçının aksine o kadar istekli ve sert savunma yaptı ki Milliler, zaten Kanada gibi bir takımı 59 sayıda tutmaları, sabah tam 2 saatlik ağır bir idman yapmalarına rağmen çok ama çok önemliydi.
Bence dünkü Kanada yenilgisi çok şey kazandırdı Milli Takım’a. Yorgunluğa rağmen, bütünlük içinde, yardımlaşarak, savaşarak, herşeyden önemlisi maçın adı ne olursa olsun kazanmak için sonuna kadar mücadele ederek oynadılar.
Kaçan faulleri yorgunluğa bağlamak mümkün. Serbest atışlar nasıl olsa girer. Top kayıpları nasıl olsa azalır. Ama, dün gösterdikleri takım ruhu her zaman oluşmaz.
Ben bu takıma fazlasıyla inanmaya başladım...