Beklenen oldu!

Hele bir de Atina’nın diğer takımı Panathinaikos elenmiş, yıllardır hakem desteği ile birçok kupa kazanan Yunanlılar, hakemlere sallayıp, ağlayıp duruyorsa, kentin diğer tarafının takımının da Final-Four dışında bırakılması çok da düşünülemezdi.

Nitekim korktuğumuz değil de, beklediğimiz oldu... Maça çok iyi başladı Efes. İyi savunma yapıp rakibi oyun düzeninden çıkardı. Olympiakos ilk yarıda sadece 14 ikilik denerken, tam 19 üçlük atış yapmıştı.
Fark 15’lere kadar çıktı. Ama tam daha da farkı açacakken hakemler öyle kararlar verdiler ki inanılır gibi değil. Farmar turnike atarken ağzı kan içinde kaldı ‘devam’... İki uzunumuz Semih ve Barac daha maçın başında faul problemine girdi. Takımın en iyisi Savanovic ucuz faullerle oyun dışı kaldı.

Spanoulis sanki ‘peygamber’... Ona yapılan her temas faul, onun yaptığı her faul ‘devam’... Olympiakos ikinci yarıda da çizginin gerisini kullanmak zorunda kaldı ama bu kez çok yüksek yüzdeli soktular. Efes, son çeyrekte 7 sayı geriden gelip öne geçmesine rağmen rakibin mucize üçlüklerinin yanı sıra son 5 dakikada kaçırdığı 6 serbest atışın da cezasını çekti... Son 1.5 dakikada fark 4 sayıyken Hines’ın Semih’i öldürmeye yönelik hareketine centilmenlik dışı faul çalınmaması maçı da bitirdi. O atmosferde o düdüğü çalabilmek için delikanlı olmaya gerek yok. Sadece biraz adam olmak gerekiyor.

O düdükler yerine Efes’in Final-Four umutlarını çalmayı yeğlediler. Vujacic’in yokluğunda Sinan çok iyi oynadı. Lucas, Tunçeri, Gönlüm, Savanovic sonuna kadar savaştı. Farmar ve Barac sakatlanmasa, o kritik serbest atışları kaçırmasak yine de maçı kazanabilirdik. Ama olmadı, umutlar başka bahara kaldı.