Adı var şanı yok!

Her şeyden önce bir şeyi açıklığa kavuşturmam lazım: Hamza Yerlikaya’nın TBMM’den geçirttiği ‘Devlet Sporcusu Yasası’, Türk sporunun en önemli atılımlarından biridir. İnsana yatırım yapılmadan Türk sporunun bir adım dahi ileri gedemeyeceğinin bilinciyle hareket eden Yerlikaya’nın çıkarttığı yasayla Olimpiyat, Dünya ve Avrupa Şampiyonaları’nda dereceye giren sporculara ‘Devlet Sporcusu’ unvanı verilirken, aynı zamanda ömür boyu aylık bağlanması öngörülüyor. Yasanın Uluslararası Olimpiyat Komitesi (IOC) ile Uluslararası Paralimpik Komitesi’nce (IPC) olimpik ve paralimpik olarak kabul edilen branşları kapsaması ilk bakışta doğru gibi gözüküyor. Ancak IOC ve IPC’nin kabul etmediği branşlarda faaliyet gösteren sporcular ne yapacak? Örneğin; ülkemizde büyük ilgi gören karate branşında spor yapanların durumu ne olacak? Olimpik branşlar gibi amatör ruhla yapılan ve büyük çoğunluğunun doğru dürüst geliri bulunmayan karateciler de diğer sporlardaki gibi Dünya ve Avrupa Şampiyonaları’nda çeşitli dereceler alıyorlar. Buna karşın ikinci sınıf muamele görüyorlar. Üstelik gittikleri organizasyonlara rekor sayıda ülke katılırken... Konunun hassasiyetini ve sorunun büyüklüğünü daha iyi anlamamız için çarpıcı bir-iki örnekle devam edeyim:

Profesyonel futbola var amatör karateye yok!
Haldun Alagaş... Türkiye’de karate denince akla gelen ilk isimdir. Kariyerini bu satırlara sığmaz. Sayısız Dünya, Avrupa şampiyonluğu, Dünya Kupası birinciliği ve daha nice uluslararası başarılar. Başarılarına binaen spor tesislerine adı verildi, heykeli dikildi. Gel gelelim, bu Haldun Alagaş karate olimpik branş olmadığı için ‘Devlet Sporcusu’ unvanını alamıyor. Eh Haldun Alagaş’a bu imkanı vermeyen devlet, diğerlerinin yüzüne bakar mı? Konuyu biraz daha açayım: Herhangi bir Avrupa Şampiyonası’nda yarı final oynayan bir boksör bronz madalya kazandığı için ‘Devlet Sporcusu’ oluyor ama Haldun Alagaş gibi bir isim bu haktan yararlanamıyor. Futbol ve basketboldan söz etmeden geçersek konuyu eksik bırakırız. Biliyorsunuz futbol profesyonel, basketbol da yarı profesyonel. Trilyonların döndüğü bu branşlar olimpik olduğu için Futbol ve Basketbol Milli Takımları Olimpiyat ve Dünya Şampiyonu olduğu takdirde, sporcular ve antrenörler ‘Devlet Sporcusu’ yapılıp maaşa bağlanıyor. Ama amatör Alagaş ve arkadaşları bu haktan mahrum.

Saygıner ve Sofuoğlu da tıpkı Alagaş gibi...
Yalnız Haldun Alagaş ve karateciler mi? Mesela; bilardocu Semih Saygıner ve motosikletçi Kenan Sofuoğlu da bu kapsamın dışında (Tabii onlarla aynı sporu yapan diğerlerinin de). Her ikisini de uzun uzadıya anlatmaya gerek yok. Ülkemizi uluslararası arenada nasıl temsil ettikleri hepimizin malumu. Dünya çapındaki bu iki sporcumuzun başarılarıyla gururlanıyoruz, ama tıpkı Alagaş gibi onları da çıkan bir yasadan faydalandıramıyoruz.

Burada görev Spor Bakanlığı’na ve GSGM’ye düşüyor. Karateye, bilardoya, motor sporlarına ve olimpik olmayan diğer branşlara bütçe çıkarıyorsunuz, sporculara lisans veriyorsunuz, uluslararası yarışlara gönderiyorsunuz, o halde olimpik branşlara tanıdığınız imtiyazların hiç olmazsa bir kısmını onlara da tanıyacaksınız. En azından Haldun Alagaş, Semih Saygıner, Kenan Sofuoğlu gibi elit sporculara ayrım yapmayacaksınız. Mevcut yasaya ilave edilecek bir ek maddeyle bu sorun çözülebilir. Yeter ki, sorunu çözecek irade olsun ortada.

Hamit Turhan