FM 2019 Fenerbahçe kariyer hikayesi 2018-2019 | Batuhan Özdemir

Hazırlayan: A. Batuhan Özdemir

Soru, öneri ve düşünceleriniz için: batuhan.ozdemir@fanatik.com.tr veya twitter.com/batuhan_ozdemr

Bu yıl FM 2019'un beni ne kadar bağımlı hale getirdiğini, geçtiğimiz haftalarda yazdığım oyun incelememde anlatmıştım. "Peki bu bağımlılık ne durumda ilerliyor?" sorusunun yanıtını ise bundan sonra yayınlayacağım sezonluk kariyer hikayelerimde vereceğim. Bugünkü yazımız, Fenerbahçe kariyerimin ilk yılı olan 2018-2019 sezonunda yaşadıklarımı içeriyor.

Oyuna ilişkin ilk izlenimlerimi okumayanlar buradan yazıya ulaşabilirler

İlgili Haberler

Football Manager 2019 rehberi | Yenilikler, yorumlar, taktikler ve ucuz futbolcular

Evet yazının bu bölümüne kadar kapatmadan geldiğinize göre Fenerbahçe'yle sürdürdüğüm kariyer hikayesini okumaya hazırsınız demektir. O halde lafı çok uzatmadan 2018-2019 sezonuna başlayalım.

Cocu'nun yerine geçmek...

"Fenerbahçe Batuhan Özdemir'i menajer olarak göreve getirdi" yazıyordu, yeni kariyer sayfamdaki ilk haberin başlığında. O zaman için zaten günler öncesinde göreve gelmiş olan Cocu'nun kovularak yerine benim işe başlamam oldukça absürt gözükse de, bugünün gerçek Fenerbahçe'sine bakıldığında çok da yerinde bir karar olduğuna herkes zorlanmadan ikna olacaktır.

Yeni çalışma arkadaşlarımla tanıştım

Detaylardan hiç hoşlanmadığımı önceki yazıyı okumuş olanlar hatırlayacaklardır. O yüzden antrenmanlar dahil takım sorumluluklarının birçoğunu Comolli ve diğer çalışanlara dağıttım. Genel olarak Comolli, Koeman ve Omerovic gayet iyi takım çalışanları olduğundan kariyerim boyunca bana neredeyse hiç sorun yaşatmadılar. Özellikleri düşük olanlarla yollarımı ayırdım ve boş kalan görevlere yeni çalışanlar bulması için topu bir kez daha Fransız futbol direktörüme attım. Kendisi de sağ olsun 19 yaş altı takımın istatistikçisi dahil bütün pozisyonlara fena da sayılmayacak özellikteki çalışanları getirdi. Transferleri, gidecek oyuncuları, kilit personellerin alımını ve gönderimini (Asistan menajer, baş gözlemci, futbol direktörü) ise kendi kontrolüme aldım.

Tabi ki sol bek

Takımın başına geldiğimde Juliano ve Josef'in gidişlerinden arta kalan bir miktar transfer bütçem bulunuyordu ancak Ali Koç başkanla aynı düşüncede olduğumdan "para kulübe kalsın" dedim ve bonservisli transfer yapmadım. Yalnızca, Fenerbahçe'nin şu an bile kanayan yaralarından biri olarak gösterebileceğim sol beke bir tane oyuncu almam gerektiğini düşündüm ve doğruca Comolli'nin kapısını çalıp bana "Kiralık bir sol bek" önermesini rica ettim. Bu tip durumlarda futbol direktörünüz genelde 3 tane futbolcuyu önünüze koyuyor. Bunda da aynısı oldu ve ben 3 önerinin içinden Crystal Palace oyuncusu Jeffrey Schlupp'u kiraladım. Sezon boyu Hasan Ali'yle rotasyonlu oynadı ve ligde 17 maçta 1 gol, 2 asistle 2 kez maçın adamı seçildi. Puan ortalaması ise o yıl takımın geneline bakıldığında çok iyi sayılabilecek 7.08'di.

Sıkı dostları ayırdım

Bildiğiniz gibi Türkiye Ligi'nde en fazla 14 yabancıyı lig maçları kadrosuna dahil edebiliyorsunuz. Bu nedenle hem Schlupp'u oynatabilmek hem de gerektiğinde başka transferler yapabilmek için bazı yabancıları göndermek gerekiyordu. Aslında bu isimleri seçmek hiç de zor olmadı. Dirar ve Aattif'ı hiç düşünmeden satış listesine koydum ancak ne yazık ki bu ikiliyi satmak, onları satmaya karar vermek kadar kolay olmadı. Özellikle Dirar'ın yüksek maaşı da göz önüne alındığında teklif yapan takımlar bonservis ücreti ödemeden ve yıllık maaşlarına benim de katkı yapacağım tekliflerle geldiler. Çok fazla bir şansım olmadığından Önce Dirar'ı bedelsiz Crystal Palace'a, sonra da Aattif'ı yine bedelsiz Amiens'e satarak, sıkı dostları hem takımdan hem de birbirlerinden ayırmış oldum.

Ozan ve Volkan yeniden takımda

Yeni sezon kadrosunu oluştururken yaptığım bir diğer kritik hamle ise Volkan ve Ozan'ı da yeniden as kadroya dahil etmek oldu. Gerçek şartlarda her ne kadar bu iki oyuncunun şu an bulundukları durumu doğru bulsam da; Volkan'ın oyun içindeki karakter özellikleri ve Ozan Tufan'ın ise son 2 yılına karşın oyun scoutları tarafından halen ortalama üstü ve istikrarlı biri olarak tanımlanması, takım için gerekli olduklarını ortaya koyuyordu. Volkan, Harun'un uzun süreli sakatlığı döneminde yeterli bir performans ortaya koyduğu gibi, Ozan da Jailson'un oynayamadığı maçlarda yokluğunu hiç hissettirmedi.

Taktikte sürpriz yok

FM'nin oynadığım son iki versiyonu hariç tamamında tercih ettiğim diziliş hep 4-4-2 olmuştur. Özellikle senelerce Alex olmasına rağmen, AMC'li oyun sistemlerine hiç alışamamamın da bunda payı eminim ki vardır. Ancak zamanla hem ben, hem de oyun bir hayli değiştik ve artık takımın alışmış olduğunu oynatmak daha kolayıma gelir oldu. Tüm üşengeçliğime karşın bu senenin modası Gegenpress'ten ise sezon boyunca taviz vermedim. Taktiğin tavsiye edilen dizilişleri arasında "4-2-3-1 Geniş" de yer alınca, doğal olarak takımı bu dizilişle oynatmakta karar kıldım. Genel olarak kontrollü hücumu tercih ettim. Rakip oyunculara ilişkin talimatları yardımcı antrenöre bıraktığım gibi, yine özel takım talimatlarında da rakibin durumuna göre verilen tavsiyelerin uyguladım.

İlk 11:

Sakatlıklar ve cezalar dışında 11 tercihim şu şekilde oldu:

Harun (Libero Kaleci - DE)

Isla(KB-DE) - Skrtel(SS-SV) - Reyes(SS-SV) - Schlupp (KB-DE)

Jailson(İYO-DE) - Eljif (DOK-DE)

Ayew(KF-HÜ) - Benzia(OOS-HÜ) - Valbuena(KF-HÜ)

Slimani (YF-HÜ)

Baktığınızda şu an gerçekte oynayan ilk 11'den pek bir farkı yok ancak elde başka bir malzeme de yok. "Barış nerede, Berke nerede, Ferdi nerede?" diye bağıranlarınızı duyuyorum. Şöyle söyleyeyim; üçüne de rotasyonda forma verdim ancak neden düzenli oynayamadıklarını ise ileride anlatacağım.

Haziranlar sizin Ocaklar bizim

Türkiye'deki futbol takımlarının belki de bu kadar borcun içine batmış olmalarının sebebi; tüm FM'cilerin 4 gözle beklediği "Approach to sign" dönemini neredeyse hiç değerlendirememeleri olabilir. Her yıl yaptığım gibi sezon başında sözleşmesi bitecek futbolcuları listeledim, bonservis değerlerine göre dizip en üstten 15-20 tanesine gözlemci gönderip almaya değer olanları belirledim. Ocak ayına geldiğimde ise; Floyd Ayite, Johannes Eggestein, Aron Johannsson, David Garcia, Ahmet Canbaz, Carl Jenkinson, Bedirhan Altunbaş ve Volkan Fındıklı'ya 1 lira bile ödemeden sözleşme imzaladım. Bu oyuncuların sergilediği performansları, 2019-2020 sezon hikayesinde anlatacağım.

Devre arası giden transferler:

Erten Ersu (Şanlıurfaspor - 10 B €)

Mehmet Topal (Al-Nassr - 1,9 m €)

Michael Frey (Young Boys - 2,4 m €) : İsviçreli forvete karşı gerçek hayattaki performansından dolayı bir ön yargım olduğunu inkar edemeyeceğim. İlk yarıda neredeyse hiç forma şansı bulamadı, sonrasında da "Memleket hasreti" baş gösterince teklif veren ilk yere sattım.

Carlos Kameni (Celta Vigo - Bedelsiz): Transferin son gününde güç bela takımdan gönderdim.

Devre arasında gelenler

Danny Da Costa: Angolalı sağ bek kiralık olarak geldi ve çok iyi bir performans sergiledi. Sezon sonunda kulübü göndermek istemediği için tekrar kiralayamadım

Joel Pohjanpalo: Frey gidişi sonrası sakatlık ceza gibi nedenlerle forvetsiz kalmamak için Leverkusen'den kiraladım. 12 maçta oynadı, sezon sonunda da gönderdim. Sonrasında gitti Konyaspor'la anlaştı senelerce de orada oynadı. Sanki çok ciddi bir geçmişimiz varmış gibi de Konyaspor'la içeride - dışarıda oynadığımız her maç öncesi toplantıda "Eski oyuncunuzla karşılaşacaksınız, ne düşünüyorsunuz?" diye sordular. Hep aşağıladım, hırs yapıp bir gol bile atamadı.

Bu iki oyuncuyu da tavsiye eden yine Comolli'ydi

Öne çıkan maçlar:

Ajax 1-3 Fenerbahçe (Şampiyonlar Ligi 3. ön eleme 2. ayak)

2-0 yenildiğim ilk maçın rövanşını, uzatma devresinde gelen golle 3-1 kazandım ve Play-Off Turuna kaldım.

Fenerbahçe 3-0 Galatasaray (Süper Lig)

İyi başladığım sezonda bu galibiyetle şampiyonluk umutlarımız da artmıştı.

Celtic 5-2 Fenerbahçe (Son 32 turu 2. maçı)

İlk maçı içeride 1-0 kazanınca, deplasmana da yürek yemişçesine önlem almadan çıktım. Aslında 64. dakikaya kadar da 2-1 yenik olmama rağmen her şey istediğim gibi gidiyordu. O dakikada Reyes kırmızı kartı görünce, Edouard arka arkaya bombaladı ve skoru 5'ledi. Soldado'un attığı golse teselli bile olmadı.

Sezon sonu durum:

17 haftayı ilk 3 içinde, şampiyonluk iddiasıyla bitirmeme karşın ikinci devrede saçma sapan puan kayıpları yaşadım. Ligi 5. sırada tamamlama rağmen yönetim zaten sezon başında bir hedef belirtmediği ve muhtemelen Fenerbahçe'nin şu anki halinden çok çok daha iyi olduğum için sözleşmemi feshetmedi. Galatasaray şampiyon, Konyaspor ikinci, Beşiktaş ise üçüncü oldu

Öne çıkan isimler:

Yassine Benzia: Benzia'nın sezon boyu gösterdiği performanstan hiç memnun kalmadım. Onun bölgesinde de sürekli bir arayış içinde oldum. Orada Alper'i denedim, Eljif'i öne çektim, AMC yerine Mehmet Topal'ı koyup DMC'li oynadım, hatta bazı maçlarda Soldado ve Slimani'yi beraber denedim. En sonunda gördüm ki o bölgenin oyuncusu Ferdi.

Ferdi Kadıoğlu: Benzia'nın yerinde oynaması gereken adamdı ancak yaşının çok genç olması nedeniyle istikrarlı bir performans sergileyemiyordu. Geleceği olduğunu bildiğim için sık sık şans verdim.

Andre Ayew: Şu an izlediğimiz Ayew'le alakası olmayan bir performans sergiledi. 43 maçta 27 gol attı ve 7.27 puan ortalamasıyla takımın tartışmasız en iyisiydi. Tekrar kiralamak istedim, takımı vermedi; opsiyondaki bonservis ücretini de verebilecek durumumuz olmadığı için yaşlı gözlerle vedalaştık. Barış ise doğal olarak bu üstün performansın arkasında kaldı. Ona rağmen 33 maçta görev verdim.

Mathieu Valbuena: Ayew'den sonra takımın en iyi ikinci futbolcusuydu. 45 maç, 20 gol, 7,23 ortalamayla oynadı. Yaşı ve maaşı ise en büyük handikapları

Islam Slimani: Evet gerçek hayattaki Islam Slimani'den iyiydi ama 48 maçta 11 gol attı, ortalama puanı 6,90'dı. Zaman zaman Soldado'yu denedim o da olmadı. İşin tuhaf yanı, Soldado; Slimani'nin yanında Yardımcı Forvet rolünde oynadığında ise tatmin edici bir performans sergiledi ve goller attı ama bu sefer de orta saha çok zayıf kaldığından birkaç maç dışında çift forvet oynayamadım.

2018-2019 sezonu en iyi 11'i