Hak edenin...

Ne yalan söyleyeyim sarısı bir değişik olan renkleri sahada görünce şimdi yeni sezona girdiğimizi anladım. Onlarla bir başka hayat, bir başka futbol. Birlikteliğin adı Galatasaray-Fenerbahçe olunca heyacanı da, stresi de ‘Süper’ bir akşam, Kupa’nın adıyla özdeşleşen...

Öyle bir ilk yarı ki her şey var Floryalılar adına. Pres, arzu, yardımlaşma, rakibini hataya zorlama, yok yok yani. Yalnız kaçan kaçana... Umut Bulut, Hamit Altıntop ve Elmander’de bonkörlük maksimumda. Saç baş anlayacağınız... Umut’un imzası olmasa emeğe yazık diyeceğiz. Gerçi yazık da oldu.

Öncelikle sahaya atılan meşaleler, Engin’in gereksiz hareketleri ve öylesine kurulan bir baraj, top ağlarda. Anlamıyorum ilk şutunu 34. dakikada bulan Fenerbahçe, Alex’ten devrenin sonunda beraberliği buluyor, akıl dolu bir imzayla... Atamayana atarlar misali...

İkinci 45, hakem beşlisinin iki tarafa da gol sevinci yaşatması. Önce Kuyt’a yapılan faul, sonra Baroni’nin eli; oldu mu 2-2.

Bonus Engin’in kızarışı. Avrupa’da havalı beyefendi, burada görüyorsunuz resmen çuvallama tanımını siz yapın. Sonrası penaltı çizgi hakeminin doğru kararıyla, imza karşılaşmanın en iyi kramponu Selçuk’tan. Süper Kupa hak edenin özellikle ilk yarıda oynadığı oyunla son şampiyonun oldu. Hayırlı olsun...