Bir avuç mutluluk

4 bin Galatasaraylı yerini almış, sesler zirvede tüm kalabalığa rağmen. Kötü başladık. Defansımıza kal geldi, toplu halde intihar. Sol kulvar İstiklal Caddesi adeta. Hakan Balta’nın yalnızlığını da eklemek gerek hakkını yemeden. Öyle ki, Amrabat’ın salt hücumu düşünmesi takım arkadaşını, dolasıyla takımını da zor durumda bıraktı. Uyarı erken geldi toparlandık. Bu takımın ileri ikilisi Umut-Burak demiştik, takip edenler hatırlar ama kısmet olmadı, erken sakatlanan Umut yerine Elmander...

Yediğimiz gole rağmen, hiç de kötü değiliz, üç direk bir tartışmalı pozisyon. Fatih Hoca cesur bir kadro çıkarmış, karizmaya yakışan. Maç boyunca yaptığı her hamle ve Emre ile Aydın antreleri doğruydu. Hamit’in dönüşü nihayetiyle. Muslera kurtardığı penaltı ve bir dolu pozisyonla, Dany hayati kademeleriyle gecenin en yüksek puanını aldılar. Tüm 90 dakika topu ayağımızda tutmak istedik. Bol pas yaptık bazen de amacı olmayan. Zaman diyorum bıkmadan. On küsür gol pozisyonu üstelik. Bu mekanda her baba yiğidin harcı değil.

Olmadı, olabilirdi. En az 1 puan demiştik, bir avuç mutlulukla ayrıldık Old Trafford’dan. İyi yoldayız bu takım bu gruptan çıkar. Yanlış anlaşılmasın züğürt tesellisi değil bizimkisi, hayal tacirliği hiç değil. Maçtan önce müneccimle akrabalığı olanlar fark yeriz demişti dün, o arkadaşlar ne yazdılar bilmiyorum umrumda da değil. Evet fark var o da Galatasaray farkı. Pek yakında bu sinemada...