Mucizeye az kala!

Ekonomisi ve yaşam standardı kendi bedenini aşmış ama Trabzon Uzun Sokak kadar memleket Lüksemburg’taki rövanş maçının daha da zor olması beklenemezdi. Bölgedeki gurbetçi taraftarlar dışında
kimsenin de maçtan pek haberi yoktu. Benim bindiğim ve ‘geze geze’ gittiğimiz takside sürücü Fransızca kenti anlatırken en sonunda Trabzon formalı birini görüp indiğimde vatandaşlar nasıl bir hata ettiğimi
gülerek anlattı.

Önemli değil, turizm ve illa oluyor böyle şeyler ve umurunda mı bilmem ama Trabzonspor bana maça gelmiş olma keyfini yaşattı. Gündüz gözüyle ve idmanda değil de bir rakibe karşı oynamak önemli. Trabzonspor henüz üst düzey rakiplere fiziksel olarak hazır değil ama ‘akıllı’ oyuncuları çok fark yaratıyor. Mehmet Ekici 3 dakika oynuyor skor yapıyor, yaptırıyor. Waris ve Constant gerçekten de değerli adamlar ama biraz daha topa girmeleri şart.

Sonuçta Trabzonspor hiç dengi olmayan bir ekibi eledi. Transferler ile beraber bu kadroya en az 4 ilk 11 takviyesi ve fiziki müdahale olacak. Gruplara kadar hep bu tip rakipler Şota’nın isteyeceği rakipler. Elemeyecek kadar zayıf, özel maçtakinden daha ciddi. Böyle bir rakipten gol yemek ayrı beceri ama elenmek gibi bir mucizeye imza atılmaması da, o sorunun hafifletici sebebi.

Kişisel değerlendirme her ne kadar sağlıklı olmasa da dünün kazananı Trabzonspor ile beraber saha kenarındaki enerjisi ile Şota, Mustafa, Salih ve her duruşuyla bile fark yaratan Ekici oldu.