Sona kalan iyiler!

Fenerbahçe için motivasyon sorunu yaşadığı zor maçtı doğal olarak. Son haftalara avantajlı girdiği yarışta geride kalmak, ‘futbolda olmaz, olmaz’ mantığı gereği İstanbul’dan gelecek ‘iyi’ habere bel bağlamak vs... Kolay işler değil bunlar.
Trabzon’un derdi başka. Fenerbahçe’nin motivasyonunu olumsuz etkileyecek ne kadar faktör varsa, lehine o kadar faktör var. Sezonu ezeli rakiplerden puan çıkaramadan kapatmak gibi örneğin. Kurtardılar. Futbolcularda, pazartesi son şeklini alacak olan ‘gidecekler’ kategorisinde yer almamak, varsa çıkmak gibi... Örneğin, bu Musa o listeye girmez. En önemlisi, bütün hünerlerini sergileme cömertliğini bu maça denk düşüren bir futbol sihirbazına sahip olmak, Yattara gibi... Muhteşem işler yaptı, attırmaya çalıştı olmadı, attı.
5 dakikalık elektrik kesintisi sonrasında yeniden başladığında maç, sezonun Avni Aker’deki en iyi mücadelesine ve de en iyi Trabzonspor’una tanık olacağımızı pek beklemiyorduk. Ama oldu işte, tahminler olumlu yönde yanılttı bu kez. Fenerbahçe de Trabzonspor’un en kötü savunmasını yakaladı. Kazım sağı, Uğur solu o kadar rahat kullandı ki, ceza sahasını top (!) yağmuruna tuttular. Stoperler hepsini izledi, Semih vurdu, Deivid, Kazım vurdu, kah dışarı attılar, çoğunda günün başarılılarından Onur’a, bir defa da direğe takıldılar. Ama zaten İstanbul’da Hakan’lar, ‘boşuna uğraşmayın’ demişlerdi çoktan!