Güzel günler yakında

Görevlilerle beraber 40 bine yakın izleyici vardı. Beşiktaşlı futbolcular hem zevk verdi hem de tribündekiler zevk aldı. İlk defa bir Trabzon maçı Tolga yere yatmadan, Beşiktaş net kazandı. Kim iyiydi? Tolga hariç bütün takım iyiydi. Tolga’ya da top gelmediğinden dolayı iyi demedim. Beşiktaş’ta Veli ve Atiba’ya ayrı yer açmak lazım. Orta alandaki verimliliğin başaktörleriydi. Top Trabzon’da top Beşiktaş’ta fark etmiyor. Bu ikili hem top kapmakta hem de oyunu yönlendirme konusunda Beşiktaş’n olmazsa olmazı. Ve Jose Sosa. Çok zamandır böyle bir 10 numaraya ihtiyacımız vardı. Forması 5 numara ama müsaade ederseniz dünkü oyunuyla ayağa kalkıp alkışlamak istiyorum. Olcay, ayrı bir paragraf açmak istiyorum ona. Tom amcanın kulübesine otura otura kafasını yedek kulübelerine vura vura ‘benim burada işim yok. Ben sahada olmalıyım’ dedi. Dün çok farklı bir Olcay izledim. Geçen hafta Trabzon-Gençlerbirliği maçını yazarken, Bosingwa’yı izlerken, ‘Biz Konya’da ne yapacağız?” diye düşündüm. İşte o anda Olcay çıktı, “Merak etme abi beni ne çubuk unuttunuz “ dedi ve Sosa ile birlikte sahanın yıldızı oldu. Ah Gökhan ah. Seni çarmıha germek lazım. Bireysel oyundan ne zaman kurtulacaksın. Aynı şeyler Kerim için de geçerli. Mustafa Pektemek geçmiş olsun bu dağınık futboluna bir son ver!