Ayıptır Trabzon!

Takım olma, bireysellikten birbirini ezberleyerek oynama noktasına geçişte Rostov ideal bir rakip. Zorla çıkıyorlar, dağınık savunuyorlar. Skorun büyümemesi rakipten ziyade Trabzonspor’un sistem ve takımının yeniliğinden. Ancak Rusya’da da Trabzon’a çok sorun çıkartacak bir halleri yok, bu da her idmanda biraz daha gelişen Fırtına için büyük avantaj.

Onur, Bosingwa ve Yusuf bıraktığı iyi yerden devam ediyor, Belkalem hem garanti savunuyor hem saldırıyor, Kevin organizasyon için önemli. Sefa 11’i zorlar, kamp açığına rağmen kalitesi ile skor bulan, fazlasını kaçıran Cardozo’nun sezonda çok iş yapacağı kesin. Zaten bu kadroda kulvara göre daha çok taş yerinden oynar.

Bu kadar maç yeter. Daha rövanşı var, oynanacak bi sürü başka karşılaşma da. Ama bazı durumların rövanşı da telafisi de yok

Sadece sahadakilerle değil, kulübede oturan topçusuyla, artık samimiyet barajını aşıp gereksizliğe doğru kayan açıklamalarına rağmen Vahid Hocası ve hepsinden önemlisi koyduğu hedeflerle bambaşka bir Trabzonspor
sahadaydı. Üstelik sezonun da ilk maçı. Hava mevsim normalinde, rakip ise kurayı kendin çeksen ayıp olur diye topu geri atacağın nitelikte. Peki futbol şehri (!) Trabzon’un futbolseverleri nerede? Dün gece acaba Trabzon’da hangi dünyaca ünlü büyük bir etkinlik vardı da Trabzonlu futbolseverler maçta değil de oradaydı, son hizmet senesindeki Avni Aker boş kalmıştı. Her şeye muhalefet olmakla, kongrelerden takımdan çok keyif almakla bir kentin en büyük markasını böyle küçültenler, kentin heyecanını emenler dün geceden biraz utanmıştır belki.