Şimdi ince ayar zamanı

U-17 Milli Takımı’ndaki en dikkat çekici özellik olağanüstü olgunlukları. Maç boyunca bir kez olsun top şişirmediler. Fizik olarak çok dikkat çekici bir rakip olan Macaristan karşısında bu önemliydi. Çünkü bu tip fizikli rakipler teknik takımları bir çıkmaza sürükleyebilir. Hele de altyaş gruplarında. Oyuncular fizik açıdan üstün olan rakiplere karşı acele top kullanmak zorunda hissedebilirler. Bu durum aslında fizik takımlar için avantajdır. Yani kendine tuzak kurma riski yüksektir. Mehmet Hacıoğlu’nun takımı asla bu tuzağa düşmedi. Orta sahada üstünlüğü kaybettiğimiz 2. yarının ilk 10 dakikası dışında hep oyuna hükmettik. Ondan sonra da Macarlar pozisyona giremedikçe çözüldü.

5-6 pozisyonumuz var

Maçı seyretmeyenler için söyleyeyim. Son 20 dakikada kaçırdığımız 5-6 pozisyon var. Tek tehlikeli pzosiyonu da savunmanın dengesiz yakalandığı son dakikada verdik. Macarlar’ın önde baskıyla başladığı maçta hiç sabırsız davranmayıp bu baskıyı kıracak pas oyununu kurma başarısını övmek lazım. Yetenekli 10 numaramız Atalay’ı ve Malik’i marke etme konusundaki başarılarına rağmen oyunu alışımız önemli. Çok iyi, dünya çapında olabilecek bir kalecimiz var. Kendisine güven, rakibe de güvensizlik veriyor. Stoperde Ozan sahada sanki kendisinden 5 yaş küçük oyuncularla oynuyormuş gibi üstündü. Mehmet hocanın değişiklikleri oyunu hep bize daha yaklaştırdı.

Plan, olgunluk, yetenek

Ramazan ve Recep’in oyunları dikkat çekiciydi. Yunus ve Ali eğer biraz şanslı olsalar skor bambaşka bir noktaya gelebilirdi. Çok zor bir maçı önce plan ve olgunlukla, sonra yetenekle oyun olarak kolay hale getirdiler. Macarlar’ı kaleden hep çok uzak tuttular. Skor onların kendi kalelerine attıkları bir gol ile şekillense de oyun çok farklı bir şekilde lehimizdeydi. Şimdi Dünya Kupası hakkı sevindirici. Final de mümkün. Ancak iş bitmedi. Hatta yeni başlıyor. Yıllardır özellikle Galatasaray’ın içinden şu cümleyi duyuyoruz: ‘2000 jenerasyonuna kadar birşey yok. Ama onlar çok iyi.’

Kenarda tutmak hata olur

Şimdi bu jenerasyonun nasıl kullanılacağı önemli. Onları kenarda unutmak da büyük hata olur, birden bütün sporumluluğu onların üstüne yıkmak da. Çünkü biz gençleri oynatma konusunda fikren ifrat ve tefrit arasında gidip geliyoruz. Halbuki burada çok ince ayarlar lazımdır. Fiziksel ve ruhsal gelişimlerini tamamlayacak bir geçiş dönemiyle bu oyuncuların bir bölümü üst düzey futbola çıkmalı. Hepsini kullanmak şahane bir hayal olsa da bu kolay değil. Bu ayarı sağlarsa, Galatasaray, Altınordu ve diğerleri hem yarını kurtarır hem de artık bir model/metot yakalamış oluruz.