Kriz bitti mi?

Haftalardır değil gol atmak pozisyona girmekte zorlanan Emenike ilk yarıyı rahatlıkla 4 golle bitirebilirdi. Boş kaleye vuramadığı var...

Birebirde Ertuğrul’un onun ayağından çaldığı var...

Vuracağı yerde bacak arasından kaçırdığı var... Var oğlu var. Sivasspor’un savunması Emenike’nin pozisyonlara girebilmesi için yeterli yumuşaklıktaydı. Fenerbahçe savunmasında özellikle Bekir’in doğru pozisyon alarak orta sahaya yardım edişi orta sahanın da hücum hattına yakın durarak baskı kuruşu da çok önemli. Orta sahayla savunma arasında boşluk bırakmadan yekpare durdular. Ancak Emenikeve arkadaşları boş geçti.

Kendine geliş mi? Festival mi?

Emre’nin kumandasında Gökhan ve Kuyt’ın bindirdiği Berk’in kanadına atılan toplar etkili oldu. Bir de duran toplarda kendisini çok fazla geri atan Sivas savunmasının içine atılanlar. Fenerbahçe’nin pas
ustası ama delicilikten uzak orta sahası iyi yaptığı işlerde parlarken yapılamayan o verkaçlar ve driplingler de yapılamadı yine. Ancak bu kadarı yetti de arttı. İki takımın ilk gollerini hakem ve Caner hatasıyla bulduklarını söylemeden geçmeyelim. Fenerbahçe’nin bu maçta en çok sevinmesi gereken noktaysa hücum hattının uzun süre sonra ilk kez üst üste binmek yerine doğru bir alan paylaşımı yapmaları. Özellikle Kuyt ve Sow’un bu kadar uyanık olduğu bir maç çoktandır seyretmemiştik. Bursa ve Es-Es maçlarındaki kriz sonrası bu nihai bir kriz mi yoksa rakiplerin pas oyununun yaşattığı bir sıkıntı mı? Zaman gösterecek demiştim. Şimdi de Sivas maçındaki bu uyanış bir kendine geliş mi yoksa rakibin halinden kaynaklı bir festival mi? Zaman gösterecek diyelim.