İsmail Kartal sorunun ne?

İsmail Kartal ve yönetim, sorunun ne olduğunu biliyorsa sorun yok. Ancak sorunun ne olduğunu bilmek için geçen sene neyin doğru yapıldığını anlamak lazım. Anladıklarını hiç zannetmiyorum. Geçen yıl anahtar ‘ikna olmak ve ikna etmekti’

Yanal önce oyuncuları şartlarını yerine getirmedikçe forma bulamayacaklarına ikna etmişti. Fiziksel olarak %100’de ve taktik disiplin/pozisyon sadakati yönünden full konsantre olmadan forma yok... Buna herkes ikna olmuştu. Prens Salih bile gitti işte ötesi var mı? Yönetim, onlar istediler diye Yanal gönderdiği an bunu yıktı.

Sonra rakipleri de ikna etmişti. Her maçta rakip ‘bunlar bizi bir şekilde yener’ fikriyle oynuyordu. Ancak bu sene takım o kadar yumuşadı ki 20. dakikada ‘bizi yenemezler’ fikri doğuyor zihinlerde. Kartal ve yönetim sonun ne olduğunu anlamıyor dahi eminim.

Detaya girelim: Kartal mı öyle söylüyor yoksa oyuncular mı doğaçlama yapıyor bilmiyorum... Ama Sow ve Kuyt’ın oyunları geçen yıldan farklı. Ceza sahası önü ve içinde haraketsiz bir oyun oynuyorlar. Geçen yıl yana ve geriye oyunda Caner ve Gökhan’ı yedekliyorlardı. Oyunları bir takım/önlü arkalı tandem gibiydi. Attıkları goller tersten gelen toplarda santrfora döndüklerinde geliyordu. Şimdi o kendi kanatlarından gelen akınlarda pozisyon bekliyorlar.

Hak ettiler

Onların hareketsizliği neredeyse 2. ve 3. santrfor gibi oynamaları Gökhan ve Caner’in koridor bulma yüzdesini düşürüyor. Bekler çizgiden çizgiye oyunu açamadıkları için Diego pas verecek adam arıyor. Ama herkes kucakta. Yanal’ın akımında eksik olan driplingçi ota sahalardı. Eğer Yanal gönderileceğine böyle bir ya da 2 orta saha alınsa mevzu çözülürdü. Ancak yönetim hem bu transferleri yapmadı hem de Yanal’ın göndererek bulduğu yöntemi yıktı.

Dün var olan sorunlara ilaveten Caner ve Gökhan’ın arkasını kollamadıkları için oralara atılan her top tehlike oldu.

Akhisar’ı tebrik etmeli. Hem pas oyununu hem de direkt oyunu bu kadar iyi oynamayabilmek önemli. Kuşkusuz Fenerbahçe’nin yumuşak oyunu buna katkı sağladı ama Bilal ve Bruno’nun düşünmeye bile -gerek duymadan istedikleri anda Gekas’ı görebilmeleri paha biçilmez bir ezber. Geldiğinden buyana formsuz olan Alves de yardım edince Gekas nasıl bir seri katil olduğunu yine gösterdi. Sonuna kadar hak ettiler.