Böyle olacağı belliydi...

Beşiktaş kalesinde golü gördüğü 11. dakikaya kadar bırakın üst üste 3 pas yapmayı, topa bile dokunamamıştı adeta! Bir derbi maçına iki taraftan biri ancak bu kadar kötü başlayabilirdi. Aklı hafta içindeki maçta olan taraf sanki Siyah-Beyazlılar’dı. Beşiktaşlı oyuncular sahada anlaşılmaz bir koordinasyon bozukluğu içindeydiler. Fenerbahçe ise oyunun bu bölümlerinde sağlı sollu ataklarla Kartal’ı bunalttı. Hatta farkı da açabilirdi. Ancak bu etkin oyun ve skor üstünlüğü onlara bir gevşeme getirdi. Sarı-Lacivertliler, dakikalar daha 14’ü gösterirken üçüncü kornerini kullanıyordu.
Beşiktaş, özellikle 25. dakikadan sonra oyunda dengeyi kurdu. İlk yarı sonuna kadar cılız ataklarla da olsa rakibe dişini göstermeye başladı. İkinci yarının başlamasıyla birlikte tribünün de desteğini arkasına alan Beşiktaş, oyunu rakip kaleye yığdı. Zico’nun Uğur Boral’ı çıkarıp Semih ile çift forvete dönmesi, ev sahibinin hücumda daha da etkinlik kazanmasına yol açtı.
Serdar Özkan’ın golü sonrası Fenerbahçe bu baskı sonucu maçın gidebileceğini düşünüp silkindi. Maçın adamı Alex, yine sahneye çıktı. Aslında 3-0 kazandığı Trabzonspor maçında bile S.O.S. veren Beşiktaş’ın ‘şampiyon olma’ hikayesi zaten hiç inandırıcı değildi.
Öyle ki, yediği ikinci gol sonrası sendeleyen Beşiktaşlı oyuncuları, hakemin 8 dakikalık uzatma jesti bile motive etmeye yetmedi. Gerçek bir derbi kıvamında olmasa da kalite ve klas farkı kazanan tarafı ilan etti.