Semih nöbete!

Bazı Anadolu kentlerindeki statlarda futbol oynamak tam bir gavur eziyetine dönüştü. Konya Atatürk Stadı da bunlardan biri. Stattan çok, bir merayı andırıyor. Sal sürüyü, otlasın! Zemin o kadar kötü ki, değil top oynamak, koşmak bile riskli! Fenerbahçe de zaten dün öyle yaptı. Koşmadan, terlemeden Konyaspor’u yürüye yürüye yendi!
Futbolsuz, pozisyonsuz geçen akıllara ziyan bir ilk yarının ardından, yediği tesüdüfi bir golle silkelenen Sarı-Lacivertliler, ligin en çok gol yiyen takımı Konyaspor’u bir anlık parlamayla yakıverdi. Semih ve Deivid kombinasyonlarıyla iki dakika içinde gelen gollerden sonra Fenerbahçe gerçek kimliğine büründü. Sahanın tek hakimi oldu. Alex ve Deivid’in hazırladığı pozisyonlarla zaten dağılmaya teşne Konyaspor defansını allak bullak etti. Sağ kanattan etkili kanat bindirmeleri yapan Kanarya’nın sol tarafı aynı işlerlikte değildi. Bu durum, daha fazla pozisyon yaratamamasına neden oldu.
Fenerbahçe’de sonuca etki eden en önemli isim hiç kuşkusuz Semih Şentürk’tü. Hafta içinde basına “ben nöbetçi golcü değilim” diyerek serzenişte bulunan yıldız futbolcu adeta kendini tekzip etti! Oyuna girdi, şip-şak gollerle takımını mağlubiyetten galibiyete taşıdı ve ardından sekmeye başlayınca, “ben işimi bitirdim, hadi bana eyvallah” diyerek oyundan çıktı. Semih, bu görüntüsüyle tam bir “nöbetçi golcü” gibiydi! Burada ortaya çıkan gerçek şu: Semih’siz Fenerbahçe olmaz. Zico’nun mutlak surette oyun şablonunda değişikliğe giderek, takımda Semih’e yer açması gerekiyor. Semih’in yedek kulübesine hapsolması, hem genç futbolcu, hem Fenerbahçe, hem de Avrupa Şampiyonası’na gidecek olan milli takım için büyük kayıp.
Konyaspor’a gelince... Yeşil-Beyazlılar’ın bu oyun anlayışı ile kümede kalması çok zor. Ne hırs, ne motivasyon, ne inanç, ne direnç... Yokuş aşağı freni patlayan kamyon gibiler. Allah yardımcıları olsun!