Hakem de bir oyuncudur!

Boşuna değildir, hakemleri sürekli oyunun içine çekme çabamız! Çünkü onlar da bir oyuncudur! Ve onların da hakkıdır kendi oyunlarını oynamak! Haklarıdır, hakları olmasına da, hangi rolü üstlenecekleri önemlidir. Yardımcı oyuncu olurlarsa, ne ala... Ya bunu istemezlerse? Örneğin, başrolü üstlenmek isterlerse ne olur? Hiç kuşkusuz ortaya kötü bir film çıkar. Bir oyunu güzelleştiren en önemli faktör, başrolde oynayan oyuncuların, hakiki başrol oyuncusu olmasıdır. Mesela Alex, mesela Ümit Karan, mesela Rüştü... Eğer, sahadaki hakemler, onların rolünü çalmaya kalkarsa, ortada bir sorun var demektir. Hakem, hakemlik yapmalıdır. Yıldız olmak onların işi değildir. Ancak ne var ki sistem onları bu gereksiz gayretkeşliğe itiyor. Türkiye'de şöhret olmanın en kolay yollarından biridir, önemli bir maçta öne çıkarak, haftalarca konuşulmak. Egosunu frenleyemeyen hakemlerimiz, ellerine böylesi bir fırsat geçti mi, nokta atışını yaparlar. Dünyada, kötü maç yöneterek şöhret basamaklarını tırmanan hakemler sadece bize özgüdür. Üflenen bir kaç yanlış düdükle, bir anda Türkiye'nin en önemli şahsiyeti olmak mümkün! Şöhret bir kez gelmeye görsün. Şöhret sarhoşluğu denen bir olgu da vardır. Ünlü olmanın büyüsüne kapılan hakem, ününü pekiştirmek için arka arkaya hatalar yapmaya devam eder. Sonrası malum: Gelsin gazete yazarlığı, televizyon yorumculuğu!
Bu hafta da ne yazık ki, hakemleri tartışmaktan futbolu konuşmaya fırsat bulamadık. İsimleri önemli değil. Kimlerin hangi maçlarda neler yaptığını herkes biliyor zaten. Önemli olan, bazı hakemlerin ceplerindeki kartların yanına bir takım hesapları da koyarak sahaya çıkması. Kokuşmuş düzenin sonucudur bu. Kolay kolay temizleneceğe de benzemiyor.
Neyse, biz yine de sözümüzü iki isme selam göndererek tamamlayalım: Güvenç Kurtar ve Uğur Tütüneker. Biri, son derece kısıtlı bir kadroya sahip olan Denizlispor'da harikalar yaratmaya devam ediyor, diğeri de Lorant'ın yerle bir ettiği Kasımpaşaspor ile mucize peşinde koşuyor. Beyinleri dert görmesin.