Efes başladığı gibi bitirdi

Euroleague’de tarihin en kötü sezonunu yaşıyordu Efes. Ligde de 8. sıradan kupaya katılma fırsatı yakaladı. Onlar için bu yılki en önemli hedefti belki de... Özellikle Türkiye’de 2 yabancısı dışarıda kaldığı için çok dar bir rotasyonla oynuyorlardı. Ama Ergin Ataman, bu rotasyondan 3 maç boyunca maksimum verimi almayı başardı, rakipleri de normal performanslarının çok altında oynamak durumunda bıraktı. 3 maçı da rahat kazandılar diyebiliriz aslında. Fenerbahçe Doğuş karşısında da 16 sayılık farkı görmüşler, faul sorunları nedeniyle sonunda yakalanmışlardı.

Yarı finalde Darüşşafaka’yı, dün de Tofaş’ı sürklase ettiler resmen.

Turnuvanın MVP’si Simon’du belki ama Doğuş çok önemli işler yaptı. McCollum tüm zor şutları soğukkanlılıkla sokmayı başardı. Dunston, bütün kupayı oynadı. Dinlenmeyi en fazla o hak etti belki.

Dün maçın başında Dragiç de sakatlanınca, 7 kişi kaldılar belki ama Tofaş’ı bir an olsun oyunun içine sokmadılar. Savunma konsantrasyonları turnuva boyunca en üst seviyedeydi. Sonuna kadar hak edilerek ve çok rahat kazanılan bir kupa oldu Efes için.

Tofaş, finale gelene kadar harikaydı ama dün duvara tosladılar. Yarı finalde 14 üçlük isabet bulmuşlardı, dün 18’de 1’le oynadılar. Sezonun en kötü şut yüzdesi, onların en önemli maçına denk geldi.
Tabii ki Efes’in ilk dakikadan itibaren takımın tek guardı Henry’ye Doğuş’la baskı yapması nedeniyle Beşiktaş maçında olduğu gibi rahat hücum edemediler. Hücumda ritm bulamadıkları için de o şutlar girmedi. Darüşşafaka’nın akıbetine Tofaş da uğradı. Orhun Ene, maç boyu bir çok şey denedi ama ne yapsa kar etmedi. Efes’in savunma stratejisi, hiçbir Tofaş’lı yıldızın oyuna girmesine izin vermedi.